هیچ دوستی ندارم
اعتماد به نفس ندارم و ارتباط گرفتن باهام سخته
مثلا وقتی یکی یه چیزی بهم میگه قبلش چند ثانیه فکر میکنم و با فاصله جوابش رو میدم و کلا مکالمه خیلی سرد و معذت میشه
یا موقع حرف زدن خیلی اروم حرف میزنم و سرم همش پایینه یه جوری انگار معذبم
بقیه خیلی باحال و خوب حرف میزنن و هر ثانیه حرف برای گفتن دارن ولی من زود حرفام تموم میشه و اینطوری میمونم (😐)
یکی از همکلاسیام بهم گفت ارتباط گرفتن باهام سخته
روز اول هم خودم فکر میکردم خوب رفتار کردم ولی یکی از بچه ها بهم گفت خجالتی هستی؟ که فهمیدم معذب رفتار کردم ( البته با روی خوش گفت نه تحقیر)
البته خودم میدونم به خاطر کمبود اعتمادبهنفسم هست و به خاطر اینکه خجالتی هستم و کلا انگار فاز منفی دارم.
هیچ حرفی برای زدن پیدا نمیکنم و به همه حق میدم اگه نخوان باهام دوست بشن.
مثلا وقتی یکی رو دوست دارم
موقع حرف زدنش بهش دقت میکنم گوش میدم
نگاش میکنم مواقع عادی
ولی همین آدم دیروز اومد باهام حرف بزنه
یه جوری برخورد کردم که نمیخواد دیگه باهم دوست باشیم
این اتفاق دبیرستان هم برام می افتاد
چطوری انقدر حوصلهسربر نباشم؟
من انگار حرف زدن بلد نیستم
بقیه خیلی راحت و خودمونی حرف میزنن بعد من انگار تو مراسم ختممکلی کلمه و جمله میاد به ذهنم
ولی وقتی میخوام بگم انگار هیچی ندارم برای گفتن
انگار همه حرفام مسخره و بی معنیه
