که اگر ما دو ماهِ سال رو واسه غم بزرگ مرد تاریخ؛ امام حسین علیه السلام غمگینیم و عزادار،که اگر سینه زنی میکنیم و فریاد میزنیم،که اگر حاضریم همه زندگی مون رو در این راه بدیم،اگه ده روز عزادار شهادت مادریم،که شهادت تک تک ائمه و فرزندان پیامبر رو بعد از هزاران سال بخاطر داریم و بابتش سوگواریم..که غدیر بهترین روز زندگی ماست،که اگر این ها رو کم رنگ و فراموش کرده بودیم،اسلام هم کم رنگ شده بود،که این ها نه اغراقه،نه افراط،بلکه وظیفمونه، اساس دینمونه و راه رسیدن به خداست، و همین باعث شده امروز من و شما هنوز میتونیم فرزند مسلمان،به دنیا بیاریم و تربیت کنیم..
(البته که عزا از قلب سوخته ما میاد،اما ازین بعد هم به نفعمونه)
