آیا شما به افراد پرورشگاهی میگید بی اصل و نسب❓

بله درسته 

چون یسری ویژگی ها ذاتی و از طریق ژنتیک منتقل میشه مخصوصا احساسات از مادر به بچه در دوران جنینی راحت منتقل میشه ولی خب این بچه ها بین خانواده شون بزرگ نشدن تو یه محیط دیگه بزرگ شدن براهمین بنظرم هم اصل و نسب شون مهمه هم اون پرورشگاهی که بزرگ شدن اینکه اونجا چجور جایی بوده چجوری باهاشون برخورد کردن و چیا بهش گذشته معمولا اینجور بچه ها تروماهای زیادی رو با خودشون دارن و خیلی مناسب ازدواج نیستن چون نمیتونن تکیه گاه باشن البته بعضیا ممکنه تونسته باشن اینچیزا رو حل کنن و کنار بیان ولی خب خیلیا نمیتونن.... 

خودش اصلا متوجه نیست که غیر عادیه. ولی خب همش آسیب میزنه به خودش صرفا برا توجه. 

خودش تعریف میکنه میگه بچه بودم میرفتم تو پله های پرورشگاه خودمو پرت میکردم پایین بهم توجه کنن😑

تئوری و از دور گفتن که نه من اینکار رو نمیکنم و این حرف رو نمیزنم ، راحته ، اما وقتی تو موقعیت و شرایط و برخورد با واقعیت باشه، واقعا سخته، تا حالا به این موضوع فکر نکردم، اما در برخورد مستقیم بااین موضوع مطمئنا من هم گارد میگیرم

برعکس من خانواده خوبی دارم ولی تو جمع بهم بی توجهی میکنن

خوب نمیدونم عزیزم پس سعی کن زیاد ارتباط نگیری این وحشی هستش تو رو هم اعصابت رو میریزه ارتباط ات رو کم کن اون باید مستقیم بره تيمارستان 

بعضی  وقتا از حسادتم هست

آره 

چون بهم حسادت میکنن مدام دنبال تحقیر و کوچیک کردنم هستن 

بله میشناسمشون  بدسرپرست بودم بخاطراون پرورشگاه بزرگ شدم 

بله برای ازدواج خیلی چیزها مهمه

اینکه طرف چون خانواده داره یا خانواده خیلی خوبی داره پس خودشم خیلی خوبه که ملاک نیست

یا چون خانواده اش مشخص نیست یا خانواده اش بده، پس بده 

البته واقعا سخته کسی که خانواده اش مشکل دارند مثلا دزد و... بیطرفانه بررسی کرد

ببین به هر حال وقتی خانواده ات نرمال نباشه حالا چه نامشخص چه طلاق و... یک مقدار باید بیشتر توجه کرد چون احتمال زیاد یه سری مشکلات روانی پیش میاد اما در هر حالت

باید خود شخص بررسی بشه

میگم دوستت خیلی باهوشه 

ما رو به هم معرفی کن لطفاً یه چیزی یاد بگیریم

آره واقعیت همینه فعلا... واقعا سخته این ذهنیات عوض بشه

شما فکر کن مثلا  دور از جون به مادر روانی داشتی، یا بچه طلاق بودی 

بنظرت رفتارت همینی بود که الان هست؟

حتی اینکه جلب توجه هم باشه مهم نیست، اینا برای تخلیه است... سعی کن بیخیال باشی اما ترحم رو درک میکنه

ترحم نکن دوستش داشته باش مثل بقیه 

اره خب حق میدم بهش. میگم که اون دوستم تقصیری نداره ولی همخونه شدن با همچین آدمی سخته.

مادر خودمم کم داره از لحاظ عقلی یکم. رفتاراش نرمال نیستن. ولی خب من خیلی سعی کردم خودمو جمع و جور کنم. ولی بازم کم و بیش یه جاهایی بوده