سلام خانوما ،من مجردم و تنها زندگی میکنم و شهر محل زندگیم دو ساعت فاصله داره با شهر خودمون ،به خاطر شغلم مجبور شدم تنها زندگی کنم اونم به اصرار والدینم و خودشون راضی بودن
مشکل اینه حتی با این که از هم دوریم و حتی تا یه ماه هم میشه هم رو نمی بینیم ،حوصله من رو ندارن مثلا بهشون زنگ میزنم ،همه ش میگن زودتر حرفت رو بگو چون کار داریم و مثلا باید بریم بیرون یا غذا بخوریم یا مثلا خوابمون میاد
خودشم ۹۰ درصد مواقع من اول بهشون زنگ میزنم وگرنه اونا زنگ نمیزنن
به نظرتون چیکار کنم من؟ قطع رابطه کنم باهاشون ؟
دیگه حس میکنم هیچ غروری برام نمونده ،میخوام برم پیش روانشاس
