سلام عزیزای دل
دلم گرفته نمیدونم از بی ارادگی از تنبلی از اینکه نمیتونم لذت ببرم از زندگی از اینکه مجبورم بیام تو اتاق ب هوای اینکه شوهرم فک کنه دارم درس میخونم برا استخدامی ولی نمیخونم حوصله ندارم از اینور عاشق اینم برم سرکار میدونم دوست داشتن مهم نیست باید تلاش کنی ولی انگار بی رمقم جون ندارم حوصله هیچی دلم میخواست رها بودم آزاد فارغ از حس عذاب وجدان فیلم میدیم ورزش میکردم و یا ....
«یه جمع کوچیک ولی پرانرژی ساختیم 💫
جایی برای حرفهای واقعی، خنده‌های خودمونی و انرژی خوب 🌿
اگه دنبال آرامش و رفاقتی بی‌ریا می‌گردی، خوش اومدی 🤍»
منم قبل کنکور اینجوری بودم.
چون فکر میکردم نمیتونم و هر کاری میکردم تا وظیفمو انجام ندم.ولی الان که تمام شده میگم ای کاش میخوندم🥲
شما هم یکم به خودتون سختی بدید بعدا واقعا لذت می‌برید و حداقل حسرتی براتون نمیمونه.
به خودتون بگید از همین الان شروع میکنم و تمام تلاشتون رو بکنید.
الان اگ نوشته بودم بدم از مادرشوهر و خواهر شوهر جاری فلان کرد خاله زنک بازی هزار نفر جواب داده بودن ولی الان کسی شرکت نمیکنه حداقل ی راه چاره بگ یا کسی مثل من بوده
به خودتون بگید فقط ۵ دقیقه میخونم و اگه واقعا بعد ۵ دقیقه بی خیال شدید ولش کنید.(انشالا که نمیشید😁)
پومودرو ۳۵ دقیقه ای بزارید بعد ۵ دقیقه استراحت و با خودتون بگید مثلا میخوام ۱۰۰۰ تا پومودرو بخونم(۳۵ فقط روی درس تمرکز کنید.)
شما ک قبول شدی خدارووووشکر از صمیم قلب برات خوشحالمممم واقعا من متاهلم متولد ۸۰ گاهی میزنه ب سرم بخونم برا کنکور اما میدونم باید امتحان نهایی بدم اینا ....
نمیدونم گیجم و فرا تر از گیج خوشبحالت مسیر قشنگی قدم گذاشتی بهترین ها نصیبت
