من نه از پدرمادر شانس اوردم نه از برادر نه که بد باشه داداشم ولی خیلی به هم نزدیک نیستیم اون سرش به کار و زندگی گرمه و واسه من وقتی نداره...هییییچ دوستی هم ندارم ینی هیییییچی...حالا اینابه کنار یه فرد سالم میتونه اینارو تحمل کنه بدبختی اینه که من افسردگی شدید دارم و خودم به تنهایی دارم این مرحله ی سخت از زندگیمو میگذرونم ینی هیچکی نمیدونه که من حالم بده...حتی مامانم و داداشم....نه دانشگاه رفتم نه ارتباط خاصی و مطلقا تنهام ینی حتی از خانوادمم حمایت عاطفی نمیشم...خب دقیقا من چراباید زنده باشم؟روزی صدبار باخودم کلنجار میرم که بلایی سرخودم نیارم همش میخوام یه دلیل کوچیک پیداکنم اما پیدانمیشه!!!
افسردگیمم نمیتونم درمان کنم نه خودم و نه دکتر...به مامانم چندبار گفتم استرس دارم برم روانپزشک ولی محل نداد منم ولش کردم..به این بهونه میخواستم برم دکتر ببینم خوب میشم یانه اماخب....همش میگم که ای کاش قبل از به دنیا اومدنم میمردم ولی نمیومدم این دنیا که زندگیم انقد چرت بشه...
