«بر من لازم است که بی گناهان شما را به گناهکاران مؤاخذه نمایم. و چگونه لازم نباشد و حال اینکه از مردی از شما عمل قبیحی به شما می‌رسد و انکار بر او نمی کنید. و از او دوری نمی نمائید. و اذیت نمی رسانید او را تا آن را ترک کند». [۲]
و فرمود که: «البته بار خواهم کرد گناهان نادانان شما را بر علما و دانایان شما. چه چیز باز می‌دارد شما را که چون از مردی از شما معصیتی به شما برسد به نزد او بیائید و او را سرزنش کنید و پند و نصیحت کنید؟! شخصی عرض کرد که: قبول نمی کنند. فرمود: از ایشان دوری کنید و از نشستن با ایشان اجتناب نمائید». [۳]
----------
[۲]: ۱۴. وسائل الشیعه، ج ۱۱، ص ۴۱۵ و تهذیب الاحکام، ج ۶، ص ۱۸۱.
[۳]: ۱۵. بحار الانوار، ج ۲، ص ۲۲، ح ۶۳.
