از وقتی بچه دار شدم خودمو فراموش کردم

اون دوستت احتمالا بچه ندارن که میگه زندگی خودت رو بکن بچه در کنارش نمیشه مگه درسته یاهنره 

ب خودت میای میبینی ۴۰ رو رد کردی و هیچ کاری واس خوشحالی خودت انجام ندادی اخرم اون بچه میگ مگه من ازتون خاستم

حق داری من که فرصت نمی کنم یه شونه به موهام بکشم یا تیم ساعت برم بیرون یه هوایی به سرم بخوره

ببین نوع زنا باهم فرق داره بعضیا الویت خودشون بعضیام مثل شما خوشحالی بچشون خوشحالی خودشونو 

بچه تون چند وقتشه 

منم بچه دارم اما درکنارش ماهی ی بار دورهمی دوستانه داریم با بچهامون . خونه مادرم میرم . با خاهرام کافه ای پارکی چیزی میریم ‌ . وقت بشه دست دخترمو میگیرم میریم پارک هم روحیه جفتمون عوض میشه هم پیاده روی کردم

اشکال نداره عزیزم، اینکه انقدر نسبت بهش مسئولیت پذیری قابل ستایشه، خیلی‌ها چنین دیدگاهی نسبت به بچه‌شون ندارن

منتها باید سعی کنی توازن ایجاد کنی

اون بچه درسته که توجه شما رو میخواد اما یه بخش اساسی برای رشد شخصیت و سلامت روانش اینه که یه مادر سالم داشته باشه

پسرت باید ببینه که مادرش برای خودش کلی ارزش قائله، به خودش زمان اختصاص میده، سرگرمی‌های خودش رو داره، زندگی خودش رو داره

این‌طوری میتونی براش بهترین مادر باشی عزیزم

وگرنه دو روز دیگه که کل وجودتو فداش کردی اونم یاد میگیره و برای جلب توجه و محبت بقیه براشون همه کار میکنه، در نهایت هم ازش سواستفاده میشه و خیلی مشکلات دیگه...

کمترین دردی که باهاش مواجه میشه اینه که نمی‌تونه از زندگی لذت ببره چون عذاب وجدان داره که شما بخاطرش زندگی نکردی

سعی کن رو خودت کار کنی، درست میشه

مادری کردنتون هیچ ایرادی نداره، هم مراقبش هستید هم بهش فضای تصمیم‌گیری می‌دید

اما یه مسئله که هست اینه که کنترلگری‌تون داره زیاد میشه، یعنی حتی نمی‌خواید شکست و درگیری توی روابط رو تجربه کنه که این خیلی بده

بذارید خودش با دوستاش پیش بره، یه وقتا لازمه دوستش رو از دست بده تا بفهمه نتیجه خودخواهی چیه، یه وقتا باید خودش از یه دوست فاصله بگیره تا بفهمه به هر کسی نباید اسباب‌بازی‌هاش رو بده و نذاره ازش سواستفاده کنن

خلاصه که در حد ایده و راهنمایی بهش بگید چی درسته و چی غلط اما در نهایت خودش باید یاد بگیره چیکار کنه

اصلا توی این موارد دخالت نکنید، اینا همش بخشی از تجربیات و زمین خوردن‌هاییه که باعث تقویت مهارت اجتماعی میشه