من دانشجوم و برای خرج دانشگام رفتم توی ی جیگرکی بزرگ کار میکنم سالندارم
امروز رفتم سفارش از منقلدار بگیرم هنوز اماده نشده بود چند ثانیه نشستم رو صندلی که اونجا بود
صاحب کارم گفت چرا نشستی بیا به سفارشا برس رفتی نشستی رو صندلی پسره منقلدار نگا کردن
کلا خشک وجدیه
انقد ناراحت شدم همونجا بغضم ترکید داداشش کنارش بود اون ازم معذرت خواهی کرد
الانم هرکاری میکنم نمیدونم چرا اشکم بند نمیاد
نگید برو سر ی کار دیگه یا چرا میری اینجا
کار دیگه نیس برام گشتم
بیشعور احمق
عزیزم🥲
جامعه بی رحم.. باید صبور و قوی باشیم
حالا چیز بدی هم نگفته کار همینه
عزیزم چیز بدی نگفته که
من با شاغل بودن اصلا مخالفت ندارم اتفاقا خودمم شاغلم دوران دانشجویی شاغل بودم اما محیط خیلی مهم ، اگه میبینی عوض میشی سلامت روح تو اولویت قرار بده عزیز
مهم این بود که داداشش بالاخره ازت معذرت خواهی کرد
چند سالشه عقده ای
عزیزم این شغل موقتی تو هنوز درست تموم نشده که بری سر یه کار مناسب بخاطر همین دلت شکسته که کسی که تحصیلاتش از خودت کمتره بخاطر صاب کار بودن دعوات کرده
اما خب هر کاری اولش سخته حتی اگه پزشک هم باشی تا چند سال باید از سوپروایزرای بیمارستان حرف بشنوی
نصف صاحب کار ها همینن متاسفانه
صاحب کارت از این آدمای بی شعوره . سعی کن ادای کار کردن رو براس در بیاری . جلوی چشمش کار کن و زمانی که نیست از زیر کار در برو . حقشونه درست براشون کار نکنی .
