دوستای دانشگاهم آدمای به شدت مزخرفی هستن هر چقدر تو خونه با خودم کار میکنم باهاشون شوخی نکنم همکلام نشم جدیشون نگیرم چون رفتار وحرفاشون اذیتم میکنه ولی باز میرم دانشگاه هیچی به هیچی انگار اختیارم از دستم خارج میشه باز دوباره میام خونه خودمو سرزنش میکنم که چرا باهاشون همکلام شدم
می فهمم 🥲شوخی های خیلی بدی باهات می کنن؟سعی کن خیلی به روشون نخندی بلکه جمع کنن خودشونو .
نه خودشون رو از من بالاتر میدونن منو به حساب نمیارن به حرفام توجه نمیکنن
بخدا هر روزم شکنجه روحی روانیه هی باخودم عهد میکنم محلشون نزارم ولی همین آشو همین کاسه باز خودمو بهشون میچسبونم باز میام خونه پشیمون میشم وخودمو سرزنش میکنم