اخه با موندنت تو اون فضای سمی که بیشتر و بدتر ضربه میخورن و گناه دارن تو اون فضای متشنج بزرگ شن. بازم خودتون هرجور صلاح میدونین. اگ بتونین خودتون و شرایط زندگیتون رو تغییر بدین و از شوهرتون یه مرد بسازین ک چ بهتر.موندن و ساختن همیش خوبه ب شرطی ک طرف مقابل ارزششو داشته باشه وگرنه بعد چن سال پشیمونتر و فرسوده تر میشین بابت موندنتون
این تجربه شخصی منه
ببین عزیزم، هیچ کس به جای شما نمیتونه تصمیم بگیره بمونه یا بره.مشاور ها فقط باید به شما اطلاعات بدن، اینکه چه انتظاری حق دارین از همسرتون داشته باشین، قوانین زندگی مشترک چیه،... بعد جدایی قراره چه اتفاقی بیفته..
در نهایت خودتون در تصمیم گیری تنهایین.یکی از حرفای دکتر ثاقبی اینه که زندگی مشترک الانتون رو با زندگی مجردی و تنهایی تون مقایسه کنین نه یک زندگی مشترک خوشحال فرضی.این تصمیمات مهم توی زندگی گاهی سالها باید بهش فکر بشه، عجله نکن.
شاید همونارو پنهونی میکشه و میخاد بعدا ک متوجه شدین بندازه گردن شما و خودشو قربانی جلوه بده.
عصبی بودنش هم حتما ی مشکلی داره خب قانعش کنین بره پیش روانپزشک،شما ک مقصر این وضعیت نیستین ک حالا شما بخایین تحمل یا درمانش کنین
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
41 ثانیه پیش
46 ثانیه پیش
47 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
