بنظرتون برم از مامانم عذرخواهی کنم یا الان ن

متاسفانه ماها تو بچگی و بزرگسال خیلی اذیت شدیم خیلی زیاد و در آخر هم هیچی نشدیم هیچی من بیست سال وسواس داشتم ده سال افسردگی.... آسیب های من از سه سالگی شروع شده متاسفانه و نمیتونم فراموش هم بکنم مادرت هم مطمین باش روزگار بدی داشته

امیدوارم  من خودم سعی ام میکنم ولی وقتی تو یه خانواده سمی بزرگ شدی درست رفتار کردن خ سخته

واقعا آرزوی داشتن یک خانواده خوب به دلم مونده واقعا.... 

هیچوقت اجباری با کسی ازدواج نکن.... ما ها فقط یک زندگی متاهلی جز آپشن های که داریم که اونم من دیگه ندارم و خراب شده عملا از چاله درآوردن افتادم تو چاه...

ای خدا نجاتمون بده

دقیقا من دعوا و داد و بیداد بلدم من بیشتر از بیست سال وسواس داشتم عملی والان شده نشخوار فکری و پنیک

که این پنیک دیگه واقعا بدنم کشش نداره یک وقتی دو ساعت پنیک میشم و حالم بده.... شکر خدا  این ها رو تجربه نکردی و امیدوارم نکنی.... اصلا با مامان حرف نزن....نزار بهت بزنه هرچی میگه بگو باشه ولش کن .... اینا درست نمیشن

حالا مادر من نمیزنه یا اینقدر گریه می‌کنه که تو زار بزنی وشیون کنید دوست داره خوشش میاد یا اینقدر یک چیزی برات تکرار می‌کنه که تو زار و شیون کنی.... متاسفانه منم تحصیلات دارم ولی زبونم دیگه قفل شده و نمیتونم استفاده کنم

و بعدا بگه منن چیزی نگفتم

امیدوارم من اون به دلم نیست چون اصلا معیارامبا اون یکی نیست.... واقعا خواهرم و مادرم نمی بخشمشون.... بعضی وقتا میخوام بشینم زار بزنم

اوایل که ازدواج کردم یک نشخوار فکری به ذهنم اون. که اصلا گفتنش هم شرمم میشه .... بخدا میگم خدایا خودت نجاتم بده.... برای ما که گذاشت ذهنم گذاشتم روی پیشرفت خودم به امید خدا.... شاید امشب قرار شده اینها رو بهت بگم که زندگیت خدای نکرده خراب نکنی.... با کسی که دلت هست واقعا ازدواج کن نه زوری یادت باشه حتما.... ببین من یک مقدار سخت پسند بودم این مادر و خواهر از همه دعانویس ها برای زبان بستن من کمک گرفتن خب الان جواب دل من کی میده .... من تو این زندگی سردرگم شدم اصلا نمی‌فهمم چی به چیه .... واقعا زبانم بسته شده.... خواهر دختر خوب امیدوارم زندگی خوبی داشته باشی در اینده

من تحصیلات داشتم قیافه داشتم بخدا با حجب و حیا بودم اینها انتظار داشتم با یک آدم سطح پایین ازدواج کنم یا لیسانس داشتم میخواستم لیسانس هنر هم بگیرم من اصلا معیارم این بود با اون آدم خوب و متشخص ازدواج کنم که دلم میخواست....از طرفی هم وسواس و اضطراب مانع این میشد اصلا دیده بشم .... خلاصه بد گذشته.... حالا هم شوهرم میگه جدا شود... کاش بتونم... آخه دو تا بچه رو چطور ول کنم برم هرگز....

ممنون انشالله محبت دارید. شب خوش