۱ سال از اینکه اومدم تهران میگذره و دانشجو شدم میگذره و همیشه ۳۰ میدادن با تاکسی میرفتم ایستگاه مترو ازونجایی یه ۷ تا ایستگاه و خط عوض کردن تا برسم‌دانشگاه
امروز خواهرم بهم گفت ایستگاه تاکسی ۳۰۰ مترو پایین تر از خونمون عه و دقیقا جلو در دانشگاه تون پیاده میکنه ۴۰ تومن میشه هزینه اش....
بعدشم بهم گفت که چرا اصن به محیط اطرافت توجه نداری و چیزایی جدید رو دوست نداری امتحان کنی🫠
راست می‌گفت این یه مثال سادس ولی به نسبت اینکه ۱۹ سالمه هیچی بلد نیستم جز درس خوندن...
کم کم راه میوفتی..
مثل شما زیاد دیدم اطرافم..
تمرکزت رو بذار روی راحتی و آسایش خورت، کم کم گزینه های خوب، متناسب با شرایطتت رو پیدا میکنی..
اخه بحث اینه کلا تو خیابون و دانشگاه کورم
مثلا تو مسیر همیشگیم که یک ساله پیاده میام و میرم تازه برای اولین بار که خواهرم گفت فلان مغازه وحود داره دیدمش...
تا‌قبل از اون نمیدونستم وجود داره یا کلا هیلی چیزا برامتازیگ داره درحالی میبینم از اول بودش....
تازه تو دانشگاه هم کلی سوتی دادم😭😭
کی قراره درست بشه آخه این حجم بی دقتی و پخمگی
تصور کن با ماشین شخصی داری میری مسافرت..
تایم ناهاره..
رسیدی به یک شهری..
اما قصد نداری تو اون شهر بمونی!
مقصدت شهر بعدیه!
یکی دوتا خیابون رو میری، رستوران پیدا نمیکنی!
چیکار میکنی؟!
الان چه کارهایی به ذهنت میرسه که یه رستوران رو پیدا کنی و گرسنه نمونی؟!
اصلا دنبالش میگردی، یا ترجیح میدی دو سه ساعت گرسنه بمونی و رانندگی کنی، تا برسی به شهر مقصد؟!
(هم شهر مقصد، هم شهری که الان هستی، هر دوتاش رو نمیشناسی!)
(در ادامه میفهمی که یه داستان واقعی بوده و پشمات میریزه)
این خاطره‌ای که میگم واقعیه..
یه خانواده چهارنفره میرن مسافرت..
خانومه حدود ۴۵ سالشه، معلم هست و کار کردن با موبایل رو یاد داره..
آفا هم حدود ۵۰ ساله، یه مدت کوتاه در کنار کارش، اسنپ هم کار میکرد!
دوتا پسر دارن، یکی دانشجو، یکی هم دبیرستانی!
و طبیعتا این دوتا پسر هم یاد دارن که با موبایل کار کنن..
اینا توو مسافرت میرسن به شهر اراک، اما قصد نداشتن که بمونن و مقصدشون یه شهر دیگه بوده با فاصله چهارساعته و جاده پر از پیچ و خم و شلوغی...
تایم ناهار بوده..
همه شون گرسنه‌شون بوده..
و به صورت رندوم، بدون اینکه از کسی چیزی بپرسن، یه خیابون رو با ماشین میرن، میبینن عه، رستوران نیست!
میگن لابد اینجا زیاد رستوران نداره(فکر کن اراک رستوران نداشته باشه)، و بدون اینکه از کسی بپرسن، یا برن از اسنپ فود پیدا کنن(هر چهارتاشون اپ اسنپ رو دارن، شوهره هم که توو اسنپ کار میکرده اصلا)، خلاصه با وضع داغون گشنگی و تشنگی راه میوفتن توو جاده پر پیچ و خم و ترافیک، که برسن مقصد بعدی:)
اینا رو خودشون تعریف کردن...
تک تک چیزهایی که گفتم رو خودشون گفتن!
یعنی هر چهارتاشون به ذهنشون نرسید از مپ، اسنپ فود یا گوگل استفاده کنن برای پیدا کردن رستوران!
اینجا ما فهمیدیم که اینا این همه سفر.میرن، اتفاقی یه جایی رو پیدا میکنن برای غذا..
یعنی اگه پیدا نکنن، خیلی راحت به راهشون ادامه میدن:)
و اون چهار نفر روی همدیگه نتونسته بودن حتی برای گرسنه موندن و ضعف کردن‌شون یه راه حل پیدا کنن:)
هیچی:)
بعد که بهشون گفتم از اسنپ فود و گوگل و مپ میتونستن استفاده کنن، پسر بزرگه (از شما چند سالی بزرگتره)با یه حالت تعجب آمیزی برگشت گفت که: عه آره...این کار رو هم میتونستیم بکنیم:)
بعد الان تو داری میگی که من زندگی کردن یاد ندارم آخه؟!
الان همین کیسی که من تعریف کردم، از نزدیک باهاشون در ارتباط هستم..
همچنان توو خیلی موارد لنگ میزنن..
و کسی هم که بهشون توضیح میده، بازم یاد نمیگیرن و همچنان همینجوری پیش میرن..
با این حال دو تا پسرشون یه مقدار یادگیری‌شون و آی کیو‌شون بهتره، دارن پیشرفت میکنن..
یعنی از دیروز خودشون دارن بهتر میشن!
با اینکه هم از لحاظ ژن، هم محیط، واقعا خیلی جاها دادن لنگ میزنن..
ولی خب با گذر زمان و خطا و آزمایش و تجربه کردن، دارن به سطحی میرسن که گلیم خودشون رو از آب بکشن بیرون!
شما هم همینطور!
شما هم قطعا وقتی بیشتر از الانت وارد اجتماع بشی، کم کم تجربه میکنی، و خیلی خیلی بهتر از این خانواده‌ای که برات تعریف کردم خاطره‌شون رو، رفتار میکنی و گلیم خودت رو از آب میکشی بیرون..
هنوز الان فقط ۱۹ سالته و فقط تا الان درس خوندی!
پس به همینجا قرار نیست ختم بشه!
خیالت راحت..
از تجربه.های خواهرت استفاده کن..
از بقیه دوستات هم همینطور..
کم کم روی روال میوفتی!
هر چند الانم عالی هستی!
و این مسائلی که بهش اشاره کردی صرفا بخاطر اینه که تا الان سرت توو درس و مشق بوده فقط..
وگرنه مطمئنا خودت میتونی گلیم خودت رو از آب بکشی بیرون🫶
