صرفاً اینایی میگم جهت دردله نه چیزی دیگه، گاهی اوقات کسی نیست که آدم حرفایی رو بهش بزنه پس میاد اینجا می‌نویسه..
خیلی دلم گرفته دیگه افسرده شدم از وضعی که پیدا کردم،دختری ام با اضافه وزن شدید این موضوع خیلی تو روحی ام تاثیر گذاشته هیچوقت دختری نبودم که مثل بقیه بتونم لباس بپوشم و انرژی دخترانه ام رو بتونم بروز بدم
همش لباسای گشاد و تیره و مثل خانم های مسن پوشیدم در صورتی که من فقط 20 سالمه،که البته الان خانم های مسن هم لباس های خوشگل و زیبا می پوشن
من بخاطر این موضوع هیچوقت کمدی از لباس نداشتم، همین الانشم بیشتر از چهار پنج تا مانتوی مشکی و سرمه ای چیزی دیگه داخل کمد نیست
دیگه تازگیا جوری شدم که حتی از خونه دوس ندارم برم بیرون یا توی جمع های خانوادگی شرکت کنم چون بقیه دخترا رو میبینم و خودم رو نگاه میکنم خجالت می کشم
حتی گاهی پسر ها هم بد بهم نگاه می کنن و واقعا از خودم خجالت می کشم
110 کیلو ام قدم 165
پوست سفید و چشای و لب های زیبایی دارم فرم صورتم خوبه ولی چاقی باعث شده همین ها هم از بین برن چون صورتم خیلی چاق شده دیگه ..
خستم از نگاه های آدم ها از نگاه کردن به بقیه و حسرت خوردن
من حتی نتونستم رابطه عاطفی خاصی داشته باشم .. اصلا روم نمیشه با کسی آشنا بشم می‌دونم کسی اندام منو ببینه همون بار اول فرار می کنه می‌ره😅😅😅
یکبار رژیم گرفتم خیلی خوب هم وزن کم کردن اما به دلایلی دوباره پرخوری کردم و وزنم برگشت..
دیگه خستم
کارم شده اینکه خودم رو تو اتاقم حبس کنم و تو تنهایی خودم باشم و بدون هیچ دوستی ...
آرزو به دل خیلی چیزا موندم.
