به نظرتون بچه هایی که از هزارو چهارصد به بعد دنیا میان تو پیری به داد پدر مادر می رسند یا نه

دخترم آخرای دهه 90 الان خیلی بهم وابستست ولی فکر نمیکنم تو پیری کاری برام بکنه همین الانم خیلی براش مهم نیست که خسته میشم هی خونه رو نامرتب میکنه

ولی یچیزی بگم هیچکس مسول پدر و مادر نیست باید هرکسی مواظب خودش باشه اون بچه باید بفکر زندگی خودش باشه ن غصه خوردن برای پیری پدر ومادر و غیره

پسرم ۴۰۲ هست .

خوش ذاتی رو میشه  از الان تو رفتارش دید .

ان شاالله  که بنده خوبی برای خدا  فرزند خوبی برای ما و انسان خوبی برای جامعه ش باشه 

والا اصلا ازشون کاری نمیخوام

اون جمله ای که میگن بچه عصای دست پدر و مادره و فلان رو قبول ندارم

من بچه اوردم که بره دنبال رویای خودش و من از وجودش لذت ببرم.احترامم رو داشته باشه برام کافیه

احساس و رفتار بچه ها به تربیتشون تو محیط خونه برمیگرده، من دخترم فوق العاده احساسی، با اینکه متولد ۹۷ هست، همیشه منو میبوسه، وقتیم از دستش عصبی میشم بازم دستشو باز میکنه یعنی اومده بغلم کنه، دستمو بوس میکنه میگه ببخشید، کلا همون رفتارایی که من باهاش انجام میدم، وقتی میفرستنش خونه مامانم زنگ میزنه همش میگه مامان دوست دارم، یا وقتی یه خوراکی تو خونه مامانم میبینه میدونه من دوس دارم بر میداره میگه برا مامانمه...

بنظرم احساس ربطی به دهه خاصی نداره، با بچه هر جوری رفتار کنی اونم از رفتار تو الگو برداری میکنه ...

پول منت نمیذاره سر آدم 

بعد مگه بچه برای پیری؟ 

پس زندگی خودشون چی؟