متاسفم خیلی سخته درک میکنم پدر منم هیچوقت پشت من و مادرم نبود، همیشه فکرش پیش حرف و نظر مردم بود بداخلاق و غرغرو بود وحشتناک ایرادگیر و مرد سالار یه لیوان جابجا نمیکرد، اولویتش بقیه بودن راحتی ما براش مهم نبود شدیدا سختگیر و کنترلگر مهر و محبتی به ما نداشت، حمایت عاطفی نداشت مالیم در حد رفع نیاز فقط، رفیق باز بود درک نداشت اصلا نمیشد باهاش حرف زد فقط دست بزن نداشت و معتاد نبود! تنها خوبیش
من خودم از نوجوونیم همش به مادرم میگفتم ازش جدا بشه
شما که حق طلاق داری هروقت بخای میتونی طلاق بگیری بنظرم یه فرصت دوباره بده بیچاره اونقد دوستت داره که حق طلاقم داده تا دلتو قرص کنه که عوض میشه . بازم هرجور صلاح خودته خودت بهتر شرایط زندگیتو میدونی و میتونی تصمیم بگیری
حق طلاق هم نمیداد مشکلی نبود اصلا ،چون طلاق دست خانما هست اون طلاق دست مردها دکوری هست ،چون یک خانم مهریه یک حکم جلب میگیره ،نفقه خودش و اجرت المثل شو سک حکم جلب میگیره و نفقه بچه اشم حکم جلب ،سه تا حکم جلب دست خانمه مرد اصلا جلو چشمش نمیتونه وایسته همش فراری از دست خانمه
واقعا خودمم موندم اومد پای حرفش موند و حق طلاقو داد. حتی اون اصلا نگفت من چیزی ببخشم محضر داره گفت یه چیزی ببخش گفتم باشه میبخشم که حرفی توش نباشه شوهرم گفت از خودم مطمعنم که دیگه اذیتت نمیکنم واسه همین حق طلاقو بهت میدم. واسه همین من شوکه شدم این کارو کرد و خدا میدونه چقدر این چند ماه التماس کرد و گریه کرد که همه هم بهم گفتن وای این ولت نمیکنه خودشم گفت ول کنت نیستم. ولی اگه حرفاش شعار نباشه و تا میاد دوباره یادش نره.
