بیایید مورد بع از طلاق بگید

من پسرم دنیامه بخاطرش از همه چی خودم گذشتم ک آسیب نبینه 

خب پس بهترین کارو می کنی.من هم چنین مشکلاتی داشتم.اما من صبر کردم دخترم بزرگ بشه بعد برم.چون بچمو بهم نمی دادن و مادرشوهر پست کثیفی دارم.دخترم میشد نوکر خونش.امسال کنکور میده و من راحت میشم.اما توی این زندگی پیر و مریض شدم.

بعدا میخوای شوهرش بدی بازم نمیشه طلاق گرفت

من و شما خیلی شبیه به هم هستیم.تاپیکاتونو خوندم.سیب سرخ نصیب شغالیم.شوهر من یعنی تحصیل کرده هم هست.اما هیچی از روابط زناشویی حالیش نیست.از کاراش سر در نمیارم.سر بچه دار شدن اذیتم کرد و نذاشت برم سر کار.اعتماد به نفسمو ازم گرفت.با رتیه خوب دانشگاه قبول شدم و بعد هم ارشد.واسه خودم کسی بودم اسیر این و مادر هفت خطش شدم

دیگه مهم نیست.من الان شهر غریبم.همین که برم شهر خودم کافیه.طلاق هم نگرفتم اشکالی نداره.الان چهل و خوردی سنمه.ازدواج که نمی خوام بکنم دیگه.دنبال ارامشم.با شوهرم هم میشم دوری و دوستی

واییییی من خیلی میترسم از طلاق 

بخاطر تنهایی بعدش 

به قول شهاب حسینی پایان یک تلخی بهتر از یک تلخی بی پایانه.قرار گرفتن در کنار یه ادم اشتباهی.پدر شوهرم یه بار به من گفت تو واقعا حیف شدی.مادر شوهر و پدر شوهرم وقتی شوهرم ۱۱ سالش بوده از هم جدا شدن.

من شوهرم تحصیلاتش بالاس من هم تو رشته برق  بهترین رتبه بهترین شهر بهترین دانشگاه درس خوندم اما اون بچه طلاق بود.بقیه چیزا هم که گفتی دقیقا بین من و شوهرم.که تو بچه دار نمی شی.نمی دونم من فلانم مامانم اگر تو زیباترینا شرکت می کرد ملکه زیبایی میشد.وای پسر و مادر انقدر خودشیفته بودن.تا عقد قربون صدقه ام می رفت تا به دستم اورد چهره واقعیشو نشون داد.خودش بود یه مدرک که اون هم هنوز دانشجو بود.و من هژینه تز و خیلی کاراشو دادم

دقیقا لیاقت ندارن.به شوهرم گفتم مادر و پدرت مثل ادم نتونستن زندگی کنن و مادرت با عاشق شدن دوباره اش همتونو بدبخت کرد.تو هم که یه زن خوب و همه چی تموم و نجیب گیرت اومده بود،نتونستی نگهش داری چون خوابشم نمی دیدی