من هم موافق این هستم که این مسائل قبل از ازدواج مطرح بشه
که شما بهشون گفتین
و حتی مطرح هم نمیکردین
مرد باید اینقدر قدرت درکش بالا باشه که بدونه بارداری،امادگی روحی و روانی و جسمی میخواد و فقط مادیات مطرح نیست.
زن قراره باردار بشه،زایمان کنه و شب بیداری بکشه و از خیلی از تفریحاتش و تنهایی و خلوت خودش و حتی کارهای مورد علاقه خودش بزنه به خاطر بچه و مرد صرفا هزینه مادی اون بچه رو میده.
دیگه تغییرات روحی و جسمی هم که جای خود دارد...
که اونم با وجود انداختن هزینه سیسمونی به دوش خانواده دختر
کار مهمی (از نظر من) نمیکنن.
در ضمن اینکه ایشون در سن ۳۷ یا ۳۸ سالگی ازدواج کردن
و الان به فکر این افتادن که سنشون داره بالا میره؟
خب اگر خیلی علاقه به پدر شدن داشتن زودتر ازدواج میکردن تا نخوان یکسال بعد از ازدواج فوری بچه بخوان.
دیگه کسی (چه مرد و چه زن) باید اینو بدونه که سن زیر سی ازدواج کنه ممکنه تفریحات لازم و مجردیه کافی و یا حتی پیشرفت آنچنانی در زمینه کاری و تحصیلی نداشته باشه.
بالای سی هم ممکنه دغدغه باردار نشدن و یا تفاوت سن بچه با پدر و مادر و ... داشته باشه.
ما برای مردم و اینکه چی میگن و چی میخوان
نه ازدواج میکنیم و نه بچه میاریم و یا حتی میمیریم.
مهم نیست که بقیه چی میگن (طبق نظرات عده ای در این تاپیک)
و به خاطر همینه که عده زیادی چون به دلیل حرف مردم ازدواج کردن.بچه اول و دوم و یا حتی سوم آوردن.
خیلی حال روحیشون خوب نیست،پشیمونن،ناراحتن و رابطه خوبی با همسر و فرزند خودشون ندارن.و یا تازه به این فکر افتادن که زود بود و کاشکی بیشتر مجردی میکردم.
باید با جون و دل یک چیزیو بخوایی.تو هر سنی که میخواد باشه.چون کلا زندگی پر از چالشه و خیلی از بچه ها بارها اینو از والدین خودشون شنیدن که به خاطر تو مهمونی نرفتم،به خاطر تو درسمو ادامه ندادم،به خاطر تو از سرکارم اومدم بیرون...
چون فکر کرده کاریو انجام ندادن.
در ضمن اینکه قدرت درک بچه ها و حال و حوصله اصلا ربطی به سن و سال نداره.این جمله بارها تو نی نی سایت و جامعه ثابت شده.
ببین خودت چی میخوایی.ببین آمادگی داری یا نه.
هر وقت بارداری و زایمان با مرد بود میتونه صدتا به دنیا بیاره.هرموقع که دلش میخواد.