من ۳۴ سالمه. یه دوست صمیمی دارم که اصلا نمیدونم چند ساله دوستیم از وقتی یادمه بود. چند نفر هم از دوره دانشگاهن که اون موقع همه مجرد بودیم، الان همه متاهل و بچه داریم و رفت و امد خانوادگی داریم، بچه هامونم تو یه سن و سالن تقریبا.
ولی من ۱۷ ساله خونه خاله م نرفتم! ۱۰ ساله خونه داییم نرفتم!
در کل نظر من اینه
بچه ی خوب، خوبه
ان شاء الله خدا به هر کس که چشم انتظاره، بهترینش رو ببخشه.
اما نمیشه از خدا به زور خواست.
یه وقتایی صلاح نیست
یه وقتایی همون بچه ای که میگیم، خواهر برادرش رو از تنهایی دربیاره، میشه بلای جان خانواده، میشه باعث ابرو..
از همه مهم تر
کاش یاد بگیریم هیج کس رو به خاطر نداشتن بچه، به خاطر تک فرزندی، به خاطر تعداد بچه های بیشتر، با سوال هامون آزرده خاطر نکنیم.
سلام اوپرا،شبت بخیر!منم ۴۲سالمه،بچه ندارم،اطرافیان فشار میارن که بچه بیارید،من دوست دارم ولی نگرانی دارم،میخوام بدون تاثیر گرفتن از حرف بقیه،خودم تصمیم بگیرم و اگه هنوز فرصتی باشه ازش استفاده کنم ولی هرچقدر فکر میکنم بازم کمی تردید دارم،بنظرت برم مشاور میتونم تصمیم درست رو بگیرم؟! یه جلسه هم رفتم ولی تاثیری نداشت روی نظرم
