میفهمم ناراحتی،زندگی مشترک یک طرف ،تمرکزی که باید برای تحصیل ت داشته باشی همه این ها انرژی وزمان زیادی رو ازت میگیره
تو زندگی تغافل خیلی مهم
اونم وقتی طرف مقابل زیرلب چیزی میگه یا مستقیم صحبت نمیکنه باید حرفی که درعصبانیت میزنه رو نادیده گرفت،حتی وقتی باشکایت داره میگه از درس خوندنت ناراحت
تو قدم اول گارد نگیر
وسعی کن مسیر گفت وگو رو به این شکل بچینی که همسرت متوجه بشه هیچ چیزی مانع علاقه و توجه تو بهش نیست
و گاهی بهش بگی ازاینکه تو راه رسیدن به هدف هات کنارت بوده وسختی ها رو تحمل کرده چقدر ازش ممنونی.
شاید با دوستاش یا خانواده ش که صحبت میکنه میفهمه اونا چقدر میتونن برای هم وقت بزارن ولی به خاطر شرایط فعلی شما این امکان ندارید،واین باعث بشه که بهم بریزه
مدیریت زمان رو فراموش نکن
همیشه از دید خودمون نباید به زندگی نگاه کنیم
اینکه اون انتخاب کرده با تو زندگی کنه ، وشرایط تحصیلی ت قبول کرده درسته ولی تو هم قبول کن دیگه یک دخترمجرد پشت کنکوری نیستی
مسئولیت های بیشتری داری ،نمیخوام بگم تمام وقتت برای همسرت
نه
ولی وقتی به خونه میرسه نیم ساعت تا یک ساعت تمرکز زیادی رو رفتر وبرخوردت داره ،اون زمان کنارش باش