اسی عزیزم 
من سالها پیش تو موقعیت تو بودم 
پسرم ۶ساله و دخترم ۱ ساله که بود که فهمیدم .
پس از سر تجربه دارم بهت میگم 
منم اشتباه رفتار کردم و خودمو اول از دست دادم و بعدم قدم های اشتباه بعدی و .... 
تو نکن تو از تجربه های بقیه استفاده کن خودت تجربه نکن 
اول برو روانپزشک و حتما قرص مصرف کن 
روانشناس و ... رو ول کن 
و همه کارات در سکوت باشه و تمام 
قدم اول خیلی مهمه روانپزشک 
تورو خدا گارد نگیر و حتما این کار و انجام بده 
بعد هم به کل نادیده بگیرش 
و تمرکزت اول رو خودت و بعد بچه ها باشه و تمام
کارای خونه ورزش و پیاده روی کتاب و دوش گرفتن لباس تمیز و مرتب 
و با شوهره فقط سلام خداحافظ
گریه خواهش تمنا ممنوع اکیدا ممنوع
روزایی که هست فقط نهار شام 
اونم خودت و بچه ها بخور فقط واسش نگه دار و گرم کن 
و سکوت کامل 
تو این مدت سعی کن پول جمع کنی و مهارت کسب کنی 
بعد که بچه ها بزرگ شدن بتونی بری سرکار 
و شوهرت میگی معتاد هست پس واقعا ازش بگذر 
و بهتر که بره
فعلا تا سرپناهی داری 
بمون و واسه اینده خودت و بچه هات تلاش کن
میدونم توو این شرایط واقعا سخته ولی به زورم شده پاشو و ادامه بده
قدم اول روانپزشک لااقل یه ماه طول میکشه قرص ها اثر کنه 
تو این یک ماه خودتو مجبور کن کتاب بخون و ورزش کوتاهی داشته باش 
بعد هم قدم های بعدی رو بردار 
و اصلا نفهمه قرص میخوری