۱۲ ساله ازدواج کردم. توی این مدت هیچ وقت شوهرم طرف منو نگرفته.همیشه خانواده اش مهم بودن.
منم همش غر زدم که چرا یک همدلی با من نمیکنه وقتی از خونواده اش ناراحتم.
چون حس میکنم دارم توی خونه زحمت میکشم و دوست دارم کنارم باشه.
وقتی حمایتم نمیکنه دلم برای این همه زحمت میسوزه.
امشب بهش گفتم من دیگه غر نمیزنم که چرا حمایتم نمیکنی، از اون طرف هم من زحمت نمیکشم برای رابطه.
خب
حالا به من ایده بدید که چه کارایی توی خونه دیگه نکنم که وقتی حمایت نمیشم دلم نسوزه
خب چی گفت؟
قوی باش طرف گرفتتش برا چیته
یجوری رفتار کن که انگار ادم حسابشون نمیکنی
کممحلشون کن گلم منم مثل شمام
ما باید مرز گذاری سالم یاد بگیریم :
عزیزم اونروز اینچور کردی یا اینجور گفتی ، من احساس خشم/غصه/ ... داشتم انگار بمن توجه نداشتی، من نیاز دارم که بهم اهمیت /توجه/ ارزش بدی ... اینو ازت میخوام بعنوان نفر اول رندگیم اینو انجام بدی ...
خلاصه سیاست هم بلد باشیم
یکسری چیزها توی مغز نفر حک شده.اونم احترام به پور و مادر و اعتقادات مذهبی هست که مادر هرکاری کرد باید بگیم چشم و احترام مادر بگذاریم.
در حالیکه مادر فرشته نیست
مادر هم اشتباه میکنه
نمیخوام دعوا کنه با مادرش. فقط دلم میخواد بگه من فهمیدم که کار مادرم اشتباه بود و تو ناراحت شدی
