کاش به خودش میگفتی که دوسش نداری وجدا میشدی واقعا سخته که اینجوری...کاش حداقل بری پیش مشاور شاید اصلا افسردگی داری
اسی ببخش اینو میگم ولی فکرکنم خوشی زده زیر دلت..
اگه واقعا جونت به جون پسرت بنده پس نباید پدرش و آرامش و شادی زندگی رو ازش بگیری
گاهی شریک زندگی ایرادی داره کسی نمیگه بمون و بسوز ولی واقعا ایرادی نتونستی از همسرت بگیری صرفا سرد شدی همین!
و این بهانه کافی برای از هم پاشیدن یه زندگی و نامعلوم کردن آینده پسرت بدون تو یا بدون پدرش نیست
اره بخدا دقیقا مثل مادرمی من پدرم آدم خیلی خوبیه واقعا ولی مادرم میگفت من کنارش بودن عذاب میکشم بعد رفت طلاق گرفت این پروسه طلاق حدود دو سال طول کشید بعد پشیمون شد اینی ک میگفت از این مرد (یعنی بابام )متنفره اخر اومد بهش گفک دوباره بیا زندگی کنیم ولی ایندفعه بابام قبول نکرد خب حق داشت بابام اسباب بازی نبود ک
اخه مادر خوبی هم نبود نمیدونم چرا ولی خودش بهترین مادرو داشت تو پر قو بزرگ شده بود
بعد تولد بچه افسردگی گرفتی حتمن یه دکتر برو تا زندگی بچه تو خراب نکردی
استارتر...افسردگی حاد گرفتی. بیرون نمیری و از زندگیت خسته ای برو پیش مشاور حتما🌺💚
