عزیزم من شیردهی شب هم نداشته باشم باید تا چهار پنج صبح بیدار بمونم چون شوهرم بیداره. هرشب واقعا کشش رو ندارم دیگه قبلا بچه نبود میخوابیدم تو روز الان ماشالا پسرم نه صبح بیداره بازی میخواد من کشش رو ندارم دیگه
اسی منم همسن توام ، اگ شوهرت قیافش خوبه اخلاق بد آنچنانی نداره پولم ک میگی داره ، بهت علاقه ام ک داره توجه میکنه برو مشاوره سعی کن محبت ب زندگیت بیاری ، میدونم انتخاب خودت نبوده ولی مثلا من خودم انتخاب کردم خیلی خوشبختم ؟ کاش ب حرف خونواده م گوش داده بودم
خب دوستش نداشتی چرا ازدواج کردی؟
واقعا درک نمیکنم خانومای این سایت و وقتی میگه از رابطه با شوهرش متنفره چیکار کنه؟
حتی با اینکه شوهرشه وقتی بدش میاد یعنی تجاوز روح اسیب میبینه
اینجاست ک مثال آویزونی گریزونه رو در عمل میبینیم
البته همسر اسی آویزونه
همین شوهر اگه بهت محل نمیداد تو دنبالش بودی
چرا ما آدما اینطوریم؟ خود من دنبال یه شوهری آویزونم ک هیچ آپشنی نداره اما مغزم چسبیده بهش
ببخشید استارتر اگه دوس داری جواب بده اسم پسرت چیه؟
اللن که کاری نمی تونی کنی
فقط من اگر جای شما بودم تلاش میکردم برای درس و دانشگاه یا شغلی که بتونم مستقل بشم و بتونم روی پای خودم بایستم
تا سن چهارده سالگی بچه ها برای طلاق باید صبر کرد که کمتر اسیب بخورن .چون اونا نباید قربانی اشتباه خانوادت باشن
توی این مدت اگر دیدی اوضاع بازهم خرابه و نتونستی کنار بیای قطعا برای طلاق اقدام کن و زندگیت جدا
کن .بچه هاتم سن قانونی برسن خیلی راحت میتونن تصمیم بگیرن بیان پیشت ....
تنها راهی به ذهنم میرسه همینه
الان اگه جدا بشی نه میتونی مستقل زندگی کنی نه بچه هات بگیری میری دوباره وارد اون خانواده سمی میشی که هروز دعا میکنی کاش برگردی به زندگی متاهلیت
و ممکنه باز دوباره بزور کاری کنن ازدواج کنی
یا خیلی محدودت میکنن
این وسط بچه های بی گناه حسابی ضربه میخورن
خودت نجات که پیدا نمی کنی هیچ بقیه رم بدبخت میکنی .
پس تنها راه صبوری و کار کردن روی خودت و زندگیت
فقط به اینده فکر کن
چاره ایی نداری فکر کن هم خونست و داری باهاش زندگی می کنی
