برخی افراد را دیدم،تا زمانی که مجرد هستند،پدرشون،مادرشون،برادر یا خواهر ها را کمترین ارزشی براشون قائل نیستند و حتی مثلا یه مورد بود پدرش را در بی حالی تمام دید ولی چندان براش مهم نبود و گفت چیزی نیست و فرداش پدرش سکته کرد و از دنیا رفت.و حالا این افراد وقتی ازدواج میکنند برا همسرشون، جون خودشون را هم میدن و زمین و زمان را به هم میدوزن تا اب تو دل همسرشون تکون نخوره.این که اولویت اول همسره و محرم ترین محارم همسره را منکر نیستیم ولی اون رفتارها چطوره؟ به حقه