اتاق روانکاو

😂😂😂

رویکردت چیه؟

میخای مشکلشو بگی اگه بتونم کمکت کنم؟

دور از جون، گاهی ADHD فقط مشکل تمرکز نیست، ذهن وقتی نمی‌تونه با بعضی احساسات روبه‌رو بشه، با حواس‌پرتی ازشون فرار می‌کنه. به‌جای جنگیدن با عدم تمرکز، باید دید پشتش چه احساسی پنهانه.
تا حالا امتحان کردی بهش نگاه کنی ببینی چی پشتشه؟

سلین، پشت این همه تلاش معمولاً ترسیه از قضاوت یا بی‌ارزشی یا....
ذهن با شلوغ‌کردن خودش فقط اون ترس رو موقتاً ساکت می‌کنه.
از خودت بپرس: اگه هیچ کاری نکنم، چی میشه؟ چی رو از دست می‌دم؟

می‌فهمم چقد سخته وقتی حس می‌کنی با همه‌ی تلاشت، بازم دیده نمی‌شی🙁.
اما معمولاً این دلگیری فقط به رفتار همسرت مربوط نیست، یه بخش درونتم هس که سال‌ها دنبال احساس ارزش بوده و حالا دوباره فعال شده... فکر کن ببین واقعاً چی باعث شده هنوز توی این رابطه بمونی؟ همون دلیلی که نگهت داشته، جواب خیلی از دلخوری‌هاته. همون چیزیه که تعادل رو حفظ می‌کنه و می‌تونه توی لحظه‌های سخت دلگرمت کنه.
حتماً یه‌بار بنویسش برای خودت👌.
در کنارش، کم‌کم روی استقلال خودتم سرمایه‌گذاری کن؛ حتی با قدم‌های کوچیک، چون همین باعث میشه وابستگی کمتر بشه و حس کنترل برگرده.
و به‌جای تمرکز روی اینکه محبتش رو کجا خرج می‌کنه، نگاه کن چطور می‌تونی رابطه‌ی خودتون رو زنده‌تر و غنی‌تر کنی. اون‌وقته که فضا کم‌کم متعادل‌تر میشه.

وقتی همزمان فشار مالی، خانوادگی و احساسی بالا میره، ذهن حس می‌کنه آینده از دست رفته. اما این ناامیدی معمولاً از خستگی عمیقه، نه از واقعیت آینده. زیرش یه غم و خشم پنهانه از اینکه سال‌ها تلاش کردی و نتیجه‌ نگرفتی....
الان به‌جای فکر به همه‌چیز باهم، فقط روی دو قدم تمرکز کن:
۱. هر روز حتی کار کوچیکی انجام بده که حس کنترل رو برگردونه، مثل نظم دادن به یه بخش از روزت یا نوشتن برنامه‌ی فردا.
۲. با یه متخصص صحبت کن تا ذهنت از این چرخه‌ی فشار و ناامیدی خارج بشه و بتونی دوباره توان تصمیم‌گیریت رو پیدا کنی.

می‌فهمم چقدر سخت و گیج‌کنندس وقتی احساس می‌کنی همسرت بیشتر از تو با خانوادش در ارتباطه و تو با وجود همه‌ی همراهیات هنوز در اولویت نیستی. اما اینکه همیشه به همه‌ی خواسته‌هاش گوش دادی، یعنی از مرزهای درونی خودت عبور کردی. ظاهرش شاید لطف باشه، ولی در عمل هرروز رسما زیر پا گذاشتن خودتو بهش آموزش دادی.
وقتی خودت به مرزهات احترام نذاری، به‌جاش به‌جای درک، با رفتاری مواجه می‌شی که انگار حق با اون بوده و باید همین روند ادامه پیدا کنه. چون آدم‌ها معمولا با ما طوری رفتار می‌کنن که خودمون با خودمون می‌کنیم.
برای بازگردوندن عشق و احترام، لازم نیس بجنگی؛ فقط کم‌کم به مرزهای خودت وفادار بمون و حفظشون کن و رابطتون رو غنی‌تر کن. وقتی تو شروع به احترام به خودت می‌کنی، اون هم به‌تدریج یاد می‌گیره چطور بهت احترام بذاره. یادت باشه این به معنای خشونت و رد کردن همه درخواستاش بعد از این نیس، هر مرزگذاری که میکنی رو لابلای جملات قشنگ و با حس قشنگ تقدیمش کن که سوءتفاهم نشه. به مرور درست میشه.