شغلش خوبه .پدر مادرش خوبه .میدونم کلی چیزای خوب دیگ زندگیش داره .تو ایران نصف خانواده شوهر که برا هیچ کس تکیه گاه نیستن .من خودم ۲۷سالمه دیسک کمر و زانو و معده و...بیماری دیگ دارم .فکر کنم ۲۰۰ ملیون برا کمرم خرج کردم هربار برا تزریق میرفتم بخدا تنها بودم و خیلی مشکلات دیگ که برای مشاور تعریف میکردم فقط میگفت چقد عجیب هنگ کرده بود .مسابقه اینکه که بدبخت تر هست نیستا .منظورم اینه هیچ کسی تو این دنیا جز خود آدم تکیه گاه نیست باید خودمون دوس داشته باشیم انرژی مثبت بدیم اگ بدبختی داریم حداقل از شادی های کوچیک لذت ببریم .من یه دور پاکسازی روح رفتم اصلن قضاوت منفی رو دیگ نمیشنونم بعضی مشکلات هرگز حل نمیشه گاهی آدم باید پذیرش برسه و فکر کنه چطور آروم بشه .من صورتم یک لک کمرنگ بود هرچی هزینه کردم نرفت یک دکتر معروف گفت پولت بزار بر بقیه جای صورتت موهات این مشکل حل نمیشه ولی میتونی کارای مثبت دیگ انجام بدی .هنوزم کمی وسواس فکری دارم یوقتایی از اینکه حالم بد میشه کسی نیست ناراحت میشم و..ولی ادامه نمیدم پا میشم به حرکت مثبت میکنم حتی یادمه به خودکشی هم قبلن فکر کردم .💔
