همه‌چی عالیه...
اما من فرو ریختم.
نزدیک یک ساعت گریه کردم.
یهو یادم افتاد: فقط پنج ماه دیگه مونده.
پنج ماه تا رفتن، تا ازدواج، تا یه شهر غریب.
جایی که مامان و بابا نیستن،
جایی که هیچ‌کس صدای بغضم رو نمی‌شناسه.
دلم برای خونه‌مون، برای نگاهشون، برای عطر ناهار، برای امنیتِ بی‌قید و شرط، تنگ میشه.
قلبم درد گرفت.
انگار یه تکه از وجودم داره جدا میشه.
انگار دارم با بخشی از خودم خداحافظی میکنم.
خودم انتخاب کردم ولی سخته دوری 5ماه فقط کنارشونم🥲❤:))
چقدر فاصله داری؟ ایرانی یا خارج میری؟
خداحافظ
دقیقا منم درکت میکنم من ۱ماه مونده🫠
بهتر
من به دوری و دوستی اعتقاد زیادی دارم
عادت
آدم جوری آفریده شده که به هر چیز عادت میکنه شاید اولش دوری سخت باشه بعد از مدتی خونه خودت رو به همه جا ترجیح میدی
من الان ۱۲ ساله راه دورم اولش سخته ولی اگه شوهرت وخانوادش خوب باشن واقعا هموار میشه برات وباید آماده یه سری سختی ها باشی ویجورایی مستقل تر از بقیه دخترا بارمیای
چندساعت فاصله دارید؟؟
خیلی قوی میشی تو این دوری
منم میخوام برم ی شهر دیگه،امشب گریه کردم خیلی،اما میدونم خدا برام رشد در نظر گرفته
قوبون خدا برم داشتم باهاش صحبت میکردم بعضی وقتا با خودم میگم تو خیلی تنبلی، شاید خدا سرنوشت تورو اینجوری نوشته بری مستقل بشی همه کاراتو خودت انجام بدی ولی از اینورم از زندگی مشترک میترسم که نتونم
ول کن
منم کاش برم از پیش اینا
