عزیزم شما باید یه مدت تحمل کنی داروهات اثر بذاره دکتر هم نمیتونه الان کاری کنه چون اونم باید صبر کنه ببینه کدوم دارو برات تاثیر میذاره وقتی داروها رو مرتب و به موقع نخوری و سرخود حذف کنی دکترم نمیتونه کاری کنه پس یکم تحمل کن طبق دستور پزشک عمل کن عزیزم مطمئن باش خوب میشی و زندگیت خیلی خیلی بهتر از الان میشه منم روزای تو رو گذروندم نگران نباش و دارو ها رو قطع نکن
انرژیم خیلی کمه دوتا بچه هام بزرگه رو راه ميندازم بره مدرسه یکیم 4 ساله دارم همش تو خونست چون من نه توان دارم ببرمش جایی سرگرم بشه باباشم صبح تا شب سرکار .. باباشون فقط دنبال کارای خانوادشه من اگه پرپر بزنم جلوش خیالش نیست.. همین دیشب بچه هامم بردم مطب با خودم 9 شب برگشتیم حس یه زندانی دارم
دارها هم اثر عکس دارن میزارن زندگی من تقسیم شد به قبل شهریور و بعذش... برای پسرم اول رفتم مشاوره گفت باید خودتون درست کنین تا بچتونم رفتاراش درست بشه انگار اونی که همیشه محکوم به همه چیزه منم من دارو بخورم در صورتیکه باباش تا عصبی میشه دست بلند میکنه روش من تا قبل داروها اینقدر حالم بد نبود الان حتی خودم خودمو نمیشناسم
دارو تو قطع نکن ببین تا یک ماه دیگه عالی میشی
بعضی از داروها زمان میبره تا اثرات مثبتش شروع بشه.
اگر دارویی واقعا اذیتت میکنه یا عوارض خاصی برات داره ، باید پزشکت رو در جریان بذاری و کامل بهش بگی.
پزشکت ممکنه بگه طبیعیه و همون داروها رو ادامه بدی یا ممکنه داروهات رو عوض کنه.
اگر دیدی روانپزشکت واقعا خوب نیست یا به حرفات توجه نمیکنه ، پزشکت رو عوض کن ولی داروها رو سر خود و همینطوری قطع نکن.
اگر شرایطش رو داری ، پیش یک روانشناس خوب هم برو و ازش کمک بگیر.
در مورد همسرت هم باهاش صحبت کن.
شاید روانشناس بتونه با زبان خودش همسرت رو متوجه اشتباهاتش کنه.
متوجه میشم چی میگی ، چون خیلی از این چیزها رو من هم تجربه کردم.
من حتی به مدت چند ماه نمیتونستم تنها از خونه بیرون برم و دوست داشتن مدام تو خونه باشم. 🥲
اما بیماری های روحی و روانی هم درمان میشن.
گرچه معمولا زمان میبره و مداومت میخواد ، ولی واقعا اوضاع بهتر میشه.
مشاوره هم دوماه تمام رفتم، فقط روی صحبتش با من بود بابای بچه ها خیلی منو زجرم داد چندسال زندگی روم دست بلند کرد صورتم آسیب دید کارم به پزشکی قانونی کشید خانوادشم کاری بهش نداشتن فقط با زبون بابامو راصی کردن شکایت نکنیم منم بخاطر پسرم و البته به زور برگشتم خونه ولی دیگه این مرحله رو نمیتونم تحمل کنم خیلی سختی کشیدم که مفصله... آخرش هم دارم کمکم دیوونه میشم کارم به تيمارستان میکشه خدا لعنتش کنه هیچوقت نمیگذرم
منم الان همین شرایط دارم الان خیلی وقته هیچ جایی نرفتم بچه هامم شلوغن اعصابم نمی‌کشه همش فکر میکنم خودمو بقیه رو خلاص کنم مطمئنا بعد من بچهام زندگی آروم و خوبی دارن نه با وجود من که دائم جنگ اعصاب باشه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
