۲۰ ساله ازدواج کردم.شوهرم نازایی داشت ۱۳ سال.طی اون مدت ۲ بارم بیکاریهای طولانی داشت.من همه مشکلات نازایی و بیکاری رو تحمل کردم همه خرج نازایی ها با من بود همه خرج دوران بیکاری و خرجهای سنگین بقیه دوره ها با من بود!بازم تحمل کردم و فرزند خوانده گرفتم که مشکل بچه حل بشه.دوباره ۷ ماهه که آقا بیکاره!یه ارثی از پدرش قرار بود برسه گفت میرم باهاش کار راه میاندازم ولی رفت اونو داد به خواهر و مادرش باهاش خونه خریدند!در حالی که محتاج نبودند! کلیم خواهر و مادرش پررویی و توهین کردند در حالی که من چقدر به گردنشون حق دارم! فقط یک موردش اینکه نزدیک یکسال تو خونه خودم بعد از مرگ پدر شوهر ازشون پذیرایی کردم! خیلی ناراحت میشم که بعد از اون همه فداکاریها و گذشتها و خوبیهای من تو زندگی شوهرم این کارو کرد و اونها رو که بینیاز بودن به خودمون که محتاج بودیم مقدم شمرد. به نظرتون چکار کنم؟
حق میدم بهت دلت شکسته ازشون
ولی این دلیل خوبی برای طلاق نیست خواهشا تجدید نظر کن
حق داری
ببین من به شوهرم گفتم بخواد از ارثش به نفع برادرای اشغالش بگذره به جون یه دونه بچم طلاق میگیرم تز خونمم میندازمش بیرون از سگ کمترم اینکار و نکنم بخدا زندگی با این مرد حرومه طلاق بگیر از این اشغال
بدون اطلاع شما اینکارو کرد؟؟؟؟؟
طلاق خیلی سخته
دلت میگیره
اگر میشه بساز
شما خودت شاغلی؟
دیگه خرج نکن
اخلاقای دیگش چطوره؟ خودتون خونه ماشین دارین؟ اگه طلاق نگرفتی حق نداری خرج خونه رو بدی همه رو برای خودت پس انداز کن
کارش قابل بخشش نیست.
کسی از این بذل و بخشش ها میکنه که بی نیاز باشه. نه اینکه خودش زیر بلیط زنش باشه بعد بره حقشو ببخشه به دیگران.
برای یک مرد باید الویتش زن و بچش باشه بعد خانوادش
اگر شاغلی و در سن باروری هستید جدا شد بچه دسته گلت رو هم ببر با خودت اونم بره پیش ننه وخواهرش
شوهر شما پشتش به شما گرمه و میگه پول دادن به اونا و زنم دوباره تامین میکنه به نظرم با بچه پاشو برو قهر و امدادخواشت طلاق بده و بگو اگه ارثیه را پس نگیری و کار راه نندازی طلاق میگیرم و حسابی اذیتش کن اما در نهایت طلاق نگیر به بعد از طلاق فکر کن که میخوای تو این جامعه چکار کنی
دخترا برا بیمار من خیلی دعا کنید
آمین بشه آرزوهاتون
خدا امید هیچ کسی را ناامید نکنه 😢 😢 😢
