شاید باورتون نشه حتی به شخصیت های تو کارتو هم حسرت میخورم و آه میکشم میگم خوشبحالتون😔

بعضیا میگن خوش به حالت بچه داری 

خوش به حالت شوهر داری

خوش به حالت سرت گرمه

واقعا خداروشکر کن بچه داری سنت بره بالاتر خداروشکر میکنی

این روزها میگذره 

منم ۲۰ سالگی مادر شدم و خیلی سختم بود اوایلش .اما با سرعت برق و باد بزرگ شد 

الان عزیز مادر ۲۲ سالشه و خودمم ۴۲ ساله هستم و دارم از زندگیم لذت میبرم 

خیلی از دوستام تازه بچه اول ابتدایی دارن تو این سن اونا الان حسرت منو میخورن

بچت که تا ابد کوچیک نمی مونه ، به سه سالگی برسه خیلییییی دستت باز تر میشه . از شیر گرفتیش ، از پوشک گرفتیش ، دندونا و واکسنش حل شده ، غذاخوره ، حرف زدنش خیلی بهتر شده ، حتی یه ساعتایی توی روز میتونه بره مهد 

در کل بیشتر سختیش همین سه سال اوله ، بعدش زندگی خیلی بیشتر روی روال میفته . دائم این رو با خودت تکرار کن چون وقتی آدم بدونه یه سختی موقته راحت تر تحملش میکنه 

عزیزم من خودم دو تا بچه پشت سر هم دارم که خیلیییی بدقلق بودن . کم خوابی ، کولیک ، رفلاکس و هزارتا مشکل دیگه ، توی شهر غریب تک و تنها با یه شوهر غرغروووو که دائم به همه چیز بچه گیر میداد که چرا لباسش این مدلیه ، چرا این و دادی بخوره ، چرااینجوری نفس میکشه و ...‌. منظورم اینه که کامل درکت میکنم ولی با همه اینا بهت میگم این روزا هم میگذره و دلت تنگ میشه براش . پس تا میتونی بیخیال باش و سعی کن کنار بچت از امروزت لذت ببری 

ببین بستگی به شرایط زندگی خودت داره ولی در کل من با بچه دوم موافقم چون هم بچه ها تنها نیستن ، نه فقط توی بچگی ، اگه بتونیم حامی هم بارشون بیاریم ،قطعا توی بزرگی هم خیلی بدرد هم میخورن توی این دنیای بی در و پیکر .

به جز اون همین کنار هم بزرگ شدنشون هم خیلی مفیده براشون ، اینکه مجبور باشن با یه نفر دیگه کنار بیان تو خونه ، یادبگیرن که قرار نیست همیشه همه چیز فقط مخصوص خودشون باشه و دنیا به میل اونا بچرخه خیلی مهمه . وقتی چند تا بچه توی یه خونه باشن ، بچه ها باید یه جاهایی با هم کنار بیان ، یه جاهایی مسئولیت بقیه رو به عهده بگیرن ، یه جاهایی دعوا کنن با هم و از حقشون دفاع کنن و به نظرم این تجربه ها خیلیییی بدرد زندگیشون میخوره و قوی و دست و پا دار بزرگ میشن نه لوس و خودخواه و ضعیف