میرفتم و دل میکندم
آدم ، آدم عادت هاس
شاید در آینده جایی پیدا کنم ک به روحم‌لطمه نزنه و حالم بهتر باشه اونجا پس خودمو اسیر این جایی ک آسیب میزنه بهم نمیکنم
کم کم عادت میکنم به نبود این جا
خونه پدریمو ترک کردم
خونه ای که ۱۶ سال توش بودم
سخت بود ولی سخت تر از زندگی کردن داخلش نبود
رها شدم
گاهی باید یچیزایی رو رها کنی
درسته که مدتی تاوانشو پس میدی و غم وجودتو میگیره
ولی درست میشه نگران نباش
حداقلش اینه که تو رو غمش نمیکشه
غمی هم نکشتت قوی ترت میکنه
( اینم بگم پیش مادرم اومدم از هم جدا شده بودن جایی نرفتم ، سو تفاهم نشه )
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
