واقعا هم انگار من عضو خانوادم نیستم از هرنظر خیلی با همشون فرق دارم عیچکدومشونم حوصلمو ندارن یک ذرع ناراحت میشم دلم میگیره میام یکم حرف بزنم مامانم دادوبیدادمیکنه کشتی منو الان زنک میزنم داییت عموت درصورتی که خواهر برادرای دیگم یه عالمه مشکلات داشتن همه رو باصبوری مامات بابام تحمل میکردن ..چن بارم مامان بابام بهم گفتن ما اصلا تورو نمیخواستیم زعفروت میخوردم سقط بشی یا مثلا داداشم کتکم زد سراینکه گفت هرجا میری باخانومم برو گفتم نه بعد به خاطر کتکاش گریع میکردم میگفت میبرمت تیمارستان..چی کارکنم واقعا ؟ ۲۹سالمه و شاغل ..ازدواجم بااین شرایط اصلا نمیخوام ..
واقعا ۲۹ سالته و این حرفارو میزنن بهت
توی اولین جمله هات پیش خودم میگفتم احتمالا سنت کمه و تو دوره بلوغی حساسی
عزیزدلمم💔
اولش فكر كردم نوجووني تا اينكه سن و سالت رو گفتي
گه خوردن نميخواستن
گه خوري هاشون زياد بوده حالا زبونشون سر بچه ي بيگناه درازه
همچين پدر و مادرايي رو دوس دارم جر بدم
ای بابا چه شرایطی
خدا صبرت بده واقعا توی همچین خونه ای
ببین یجوری رفتار کن که انگار غریبه ان و تو اونجا مهمونی بذار رودر وایسی داشته باشن باهات، صمیمی نشو درد و دل نکن صبح برو شب بیا کارای خودتو بکن بهونه نده به کسی کسی ام چیزی گفت هیچی جواب نده کلا سرت به کار خودت باشه
همین کارو میکنم میرم سرکار میام مستقیم میرم توی اتاقم ولی گاهی خب عمیقا دلم میخواد حداقل وفتی ناراحتم از هرجایی بیام با خانوادم صحبت کنم حتی تو کارمم دخالت میکنن میخواستن رئیس یه بخشی بشم بابام نذاشتن گفتن نه اونجا مردانس
عزیزم شرایطت سخته حق داری، اگه تونستی مستقل شو مثلا از راههایی که خانوادت مخالفت نکنن مثلا تحصیلی برو یه شهر دیگه یا اگه مادربزرگی داری که باهاش راحتی برو پیش اون بعدا میتونی خودت خونه بگیری تنها زندگی کنی
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
9 ثانیه پیش
11 ثانیه پیش
12 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
