به نظرتون بچه دوم نیارم ممکنه بعدها پشیمون بشم

اگه شرایط داری بیار 

نگران کلاس بردن و اینور اونور رفتنم نباش پسرتم بزرگتر میشه و مستقل میشه 

بعدش سن نوجوانی پسرت و دردسراش میخوره به سن لجبازی بچه دوم پس باید قوی باشی و خودتو توی زمینه فرزند پروری آپدیت کنی که درست برخورد کنی باهاشون آسیب نبینن

9 سالشه خودم 40

همسرم نخواست منم ترسیدم تنهایی تصمیم بگیرم و مجبورش کنم 

تمام این ساله‌ام با حسرت دو فرزندی گذشت 

الان یکم اعتماد به نفس گرفتم برا تصمیم گیری ولی دیگه سنم بالاست حس میکنم الان حوصله ی نوزاد ندارم 

ولی حسرتش همیشه باهامه

اسی شرایط شمارو کاملا درک میکنم.چون خودم ی مدت شدید ذعنم درگیر این موضوع بود و در نهایت ب این نتیجه رسیدم ک نیارم.هرکسی زندگیش ی شرایطی داره ک باید طبق اون تصمیم بگیری.من خودم ۴۰ سالمه.دخترم ۱۲ ساله.رحمم داغون.جسمم داغون.در خانواده سابقه معلولیت زیاد.دخترم هم دوست داره تنها باشه اصلا خواهر برادر دوست نداره.و از همه مهم تر جامعه افتضاح.همه چیز پول نیست.امنیت هست.تربیت هست.تامین کردن روحیات بچه هست.الان شب میخوابی صبح بیدار میشی میبینی جنگ شده.تورم بیداد میکنه.ب هرحال فقط زاییدن نیست ک اینده اون بچه دست پدر مادر هست.و میگن سالی ک نوکست از بهارش پیداست.وقتی الان جوان ها همه افسرده همه داغون.

همیشه میگم خداروشکر دختر دارم وگرنه چطوری میخواستم رفاه اجتماعی ،کاری ،پولی و شغلی براش فراهم کنم وقتی خودم هنوز لنگ در هوا هستم.در نتیجه دیدم چرا ب خاطر دیگران ی نفر دیگه رو بدبخت کنم ،چرا باید همه استرس هایی ک خودمون کشیدم و ب ی نفر دیگه هدیه بدم.و در نهایت سفت و سخت تصمیم گرفتم کلا از سرم بیرون کنم.و تمام صدمو برای همین تک فرزندم بزارم تا هیچ وقت شرمنده اش نباشم

ببین دومی که میاد همه چیز تغییر می کنه 

مثلا وقتی یکی بود خبلی حوصله اش سر می رفت من هر روز باید سوار دوچرخه اش می کردم کلی راه می بردمش پارک یا خانه بازی.  کلی باید براش اسباب بازی یا کتاب می خریدم 

یا همه اش بهونه می گرفت که بره خونه مادرشوهرم.  شوهرمم از اون طرف بچه رو می برد اونجا و تا می خواست بیاره شب بود  یعنی کل زندکی سیستمش به هم ریخته بود واقعا واقعا خسته بود به خاطر بهونه گیری ها و خجالتی بودنش

دومی که اوردم کارهاشون بیشتر شد مثل لباس شستن و مرتب کردن خونه و غذا درست کردن.  ولی دیگه اون بیرون رفتن ها و نغ زدن ها و خرج کردن ها همه تموم شد! 

انگار دیگه بچه اولی هم با دومی سرگرم شد حتی مثل قبل خونه مادرشوهرمم نمی خواد بره.  شوهرمم به بهونه بچه هر روز خونه مادرش نیست که پرش کنه  انگار شوهرمم کامل تو نقش پدر فرو رفته.  حالا بعضی ها بحث هزینه رو می گن ولی اون موقع یه پولی بود که مجبور بودیم خرج مهمونی های خانواده شوهر کنیم. که بعدش هم سر می کردن تو زندگی مون !  الان همون پول داریم خرج بچه دوم می کنیم. پشتش هم حرف و نقلی نیست ! حداقل خرج بچه خودم بشه دیگه زورم نمیاد

عزیزم درسته همین حسرتش دایم باآدمه وآزاردهنده است

مخصوصا اینکه پسرمن همش غصه میخوره ک دوستاش خواهربرادر دارن

منم می گم اگه دست دست نکرده بودم الان دو تا بچه هام دبیرستانی بودن! 

من فعلامنتظرم تکلیف خونه خریدمون مشخص بشه ک ممکنه چندسال طول بکشه😔

الانم سنم داره  بالامیره۳۴سالمه

بزرگ میشن برای هم ثروتن الانو بی خیال 

مثل همکلاسی پسرم 9 سالش بود هر بار یه گلسر یا پاکن می داد پسرم می گفت تو خواهر داری اینها رو بده به خواهرت! (هر چی تو تخم مرغ شانسی پیدا می کنه و به دردش نمی خوره می داد به پسرم که بده به خواهرت! تو خواهر داری!)

من ۳۴ سالمه و پسرم ۷ سالشه کلاس اوله.

نمیدونم دومی رو بیارم یا نه دو دلم.

احساس میکنم حال و حوصله بچه داری هم ندارم

خیلی  دلم گرفته برامن دعاکن

🩷 برای منم تصمیم در مورد بچه دوم سخت بود خیلی طول کشید تا بچت دوم بیارم ولی به نظرم کار درستی بود.   الان وقتی یکیشون نیست می بینم خونه چقدر خلوت تر هست و حوصله ادم سر می ره 

ای بابا بچه ها واقعا گناه دارن تنها بمونن

دخترم همش میگه تو خواهر برادر داری من تنهام

گلم ب حرف کسی گوش نده اقدام کن برای بچه دوم پسر خالم همین عقایدو داشت پسرش تو ۱۸ سالگی خودکشی کرد حالام دیگ بچه دار نمیشه ب حرف اینا گوش نده تو سایت وقتی میتونی ساپورت کنی بیار یوقت میبینی میخای نمیشه ...