کاش دنیا انقد واسه دخترا جای امنی بود که

مثلا تو تاریکی شبا 

اشک چشماشونو گرفت 

بتونن برن قدم بزنن 

یا نمی‌دونم مثلا یهو دلشون خواست انقد راه برن که از درد پا درد فکر و خیال تو سرشون رو فراموش کنن. بتونن این کارو انجام بدن 

هر ساعتی 

هر لحظه ای از روز 

کاش میشد بی دلیل رفت بیرون و انقد قدم زد که راه تموم بشه 

چه نعمتی از ما گرفته شده:) 

کاش میشد پر بودن ذهنمو رو کوچه ها و خیابونای تاریک خالی کنم