من ادمیم ک دوست دارم به همه توجه کنم و دیگران به اهدافشون برسن و تشویقشون میکنم ولی هیچ وقت کسی این توجه رو من نداشته همیشه حامی بقیه بودم ولی هیچ کس اهمیت نداده بهم عمیق ترین چیزی ک چند روزه دلمو شکونده اینه ک چند تا از دوستام به یکی از دوستام ک باهم داریم تحصیل میکنیم میگفتن جلو من ک تو ایشالله قراره به این مرتبه و اینجا برسی اسمتو بزنن ولی انگار ن انگار که ما ۲ نفریم با اینکه درس و تحصیلامون شبیه همه درحالی ک من همیشه تشویقشون کردم و توجه کردم یا موقعه رفتن و امدن و سلام دادن اصلا انگار ن انگار وجود دارم یا موقعه خداحافظی از جمع به من اهمیت نمیدن و میرن
بنظرتون چه رفتاری مناسبه کنم از این به بعد باهاشون
صددرصد قطع ارتباط
کمی پشت چشم نازک کن و کمی از بالا بهشون نگاه کن .گاهی مرموز بودن مهمت میکنه
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
