من همون شب ک از ماعسل برگشتیم همشون از شهرستان اومده بودن خونمون بعد منم امادگی نداشتم برا این همه مهمون چون همیشه یه دختری بودم خونه بابام مهمون میومد با کمی احوال پرسی و ... میرفتم تو اتاقم وخلاصه تشک و بالشتم براشون کم بود چون زیاد بودن روز بعد همشون برا ناهار وایسادن چون زیاد بودن از صبح سر پا وایسادم پا اجاق گاز تا ظهر قیمه درست کردم بعد زیاد بهش اب تاب میدادم خیلی میرفتم تو کار با چندین نوع سالاد مهمونای دیگه هم داشتم میومدن برا تبریک و ... بعد چقد سخت بود برا اون همه پذیرایی کردن سوزش داشتم خسته بودم نمیتونستم مثل مجردی برم تو اتاق غذا تموم شد بعد ظرف شستن بعد چایی بعد دوباره بشور واقعا من اونموقه نیاز داشتم برگردم یه دوش بگیرم یک روز کامل استراحت کنم غذا هم از بیرون نه برا ۲۰ نفر من غذا بپزم چقد حالم بوود بیشتر خسته بودم یادم میفته بازم خسته میشم
چ مهمونای بی فکری
عجبببببببب!!!!
عزیزم چقدر سخت بوده براااات🥲
با اینکه خودم مجردم ولی به هر حال وقتی آدم به چند روز اولِ ازدواج فکر میکنه همیشه این موضوع به ذهن خطور میکنه که آدم به دور از هیاهو و در آرامش باشه
نه این وضعیتی که شما تجربه کردید🥲
ان شاءالله خدا جایِ دیگه تو زندگی براتون جبران کنه
چقدر بی فرهنگ
خونواده شوهرت باید مدیریت میکردن
شوهرت نتونست برا مهمونا غذا بگیره؟؟؟؟؟
من خودمم مهمان دوستم
یعنی همیشه وقتی به این فکر میکنم که متاهل شدم
دوست دارم مهمون داری و پذیرایی از مهمون رو
به شرطی اینکه مهمون ها هم دارایِ کمی از درک و شعور باشن هاااا
ولی مهمون داری برایِ ۴ ۵ ماه بعد از ازدواجِ
۴ ۵ ماهِ اول فقط طول میکشه آدم خودش رو پیدا کنه
پیش خودم انگار زشت بود اول بار بیان خونمو احترامشون نگیرم غذا از بیرونو البته زیادم بودن کلی میگم تازه عروسا زیاد میرن تو کااار خیللییی سخت میگیرن خودشونو همش میگن کار عالی دراریم خودشونو عذاب میدن وگرنه اگه عقل الانم بود اصلا حال خودمو خراب میکردم😅 تا اونا کمکم کنن یا اصلا برن
