بیشتر نزدیکام مثل خانوادم فراموش میکنم چیکار میکنن بام یا چ رفتاری نشون میدن اما دلم شکسته ازشون اما برعکس مامانم ی چیز کوچیک شلوغ میکنه و حمایت گر نیس و توهین میکنه من چون فراموش میکنم بعد ی ساعت اوکی میشم میرم صحبت کنم فیزیکی دعوامون میشه😐
آخه حتی ارزش ندارن ازشون ناراحت باشی
همه همینن چون خانوادن
ولی غریبه ن تا یه عمر توی تا خود اگاهم میمونه حتی اگر فراموش کنمم تا خود اگاه از طرف دور میشم با بدم میاد ازش
بهتر.خوش به حالت.کاش منم مثل توبودم
مبفهممت منم همینطورم ببین چون موضوعات خیلی کوچیکی هستن که کم کم جمع شدن و باعث شده از نظر روحی روانی آسیب ببینی
و وقتی یکی ازت توضیح میخواد تو سردرگم میشی از کدومش شروع کنی اصلا چطور بگیشون هرجور هم بخوای عمق ماجرا رو به طرف حالی کنی بازم نمیتونه درکت کنه که تو دلت چخبره
آره میفهمم فکر میکنن همون دردای کوچیک آسیب نزده
فکر میکننن مشکل حتما باید بزرگ باشه نه خیر همین مشکلی که به چشم طرف نمیاد بارها و بارها برات اتفاق افتاده و روح و روانتو داغون کرده
ولی ببین عزیزم تنها خودت میتونی خودتو نجات بدی سعی کن بی تفاوت باشی
خیلی سخته من یه مدت افسردگی گرفتم ولی بخییال شدم سعی کردم از جنبه های مثبت به رفتار آدما نگاه کنم
مثلا اگه امروز با یکی از افراد خانواده بحثم شد چی میگیم؟؟ میگیم طرف سنی ازش گذشته حوصله نداره یا اعصابش خورد بوده
یا فشار زندگی باعث شده پرخاشگری کنه و یا شایدم اونم آسیب دیده میخواد خودشو خالی کنه فقط
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
