عاشق هم بودیم یجوری ینی براش زار میزدم.اون موقع ۱۶سالم بود و اون۲۱سالش بود بلاخره بهم رسیدیم و با اینکه دستش یکم خالی بود برام طلا و مجلس خوب گرفت هرمناسبتی بود دلمو بدست میاورد درحد توانش برام کادو میخرید و باید بگم این مرد از عشق برام سنگ تموم گزاشت...چهارسال از ازدواجم میگذره و یه پسر یک سال ونیمه دارم.اما وقتی فکرمیکنم که درسمو و موقعیتمو همرو بخاطر ازدواج ول کردم بشدت پشیمون میشم دیروزم همکلاسیمو دیدم گفت درس میخونه و دانشجوی حقوقه خیلی از موقعیتش راضی بود نگین الانم میشه برو درستو ادامه بده چون اصلا هیچجوره شرایطش رو ندارم نه وقتشو دارم و نه موقعیتش اصلا ندارمم.چن روزه حالم گرفتس یچیزی بگین😞
۱۷ سالمه ۶ ماهه ازدواج کردم
یازدهم دارم می خونم
چرا نمیشه بخونی؟ تنبلی از خودته بشین بخووون
شانزده سالگی ازدواج کردی ؟؟
عزیزم توم تو زندگی یه خوشی هایی داشتی که دوستت نداشته و درک نمیکنه نمیاد از سختی هاش برات بگه فقط خوشی هاش رو گفته به قشنگیای زندگیت فکر کن همین که شوهرت دوستت داره خیلیه سعی کن تو زندگیت خوشبخت ترین باشی
من مخالف ازدواج زودهنگامم
پس تاپیک رو ترک میکنم...
از زندگیت
از بچت راضی باش
اگه الان مجردم میبودی و این دوستت جای تو میبود و این حرفا رو بهت از زندگیش میگف ده برابر بیشتر حسرت اینو میخوردی
ما انسانها از هیچی راصی نیستیم
یه دوستی دارم نسبت به همه دوستامون اون زودتر مثل تو ازدواج کرد و بچه دار هم شد بعد ما رفتیم دانشگاه و کارم که هیچی . ولی اون الان از همه ما بهتره سالن آرایشگاه زده همه جوره از ما بهتره
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
