خداروشکر
من اشتباه کردم قوی نبودم و نرفتم سمت تلاش و امید نداشتم ... هم مقصر خودم بودم و اینکه حامی ای نداشتم . البته مدیرمم اینجا نراشت برم حا دیگه ... مربی معلولان بودم ولی حقوقش بهتر بود ... خلاصه الان نیرو محرکه میخوام که خدا کمکم کنه فقط و گرنه اینطوری نمیتونم زندگی کنم
نیرو محرکه درونته! من تو سن ۳۹ سالگی تازه میتونم بگم شغلمو دوست دارم! پس برای شما هم دیر نشده
اگه فکر میکنی تو رشته ای که هستی مدک دکتری میدونه برات موقعیت های بهتری بهمراه داشته باشه ادامه تحصیل بده هر طور شده بعد از کارت برو کتابخونه بشین درس بخون اینجوری ذهنتم درگیره کمتر هم تو خونه هستی
خداروشکر موفقین . بله باید برم
باید با کلنجارهای ذهنم کنار بیام . بچینم تو ذهنم
نقاشی برم یا نه . برا روحیم . پولشو دارم یا نه
دکترا و تخصص کودک رو چطور بخونم
مشاوره بدم
کانالمو ادامه بدم تو ایتا
برنامه بچینم برا هدفام
باشگاه اگه رسیدم
اینا تو ذهنم داره میچرخه
ببین کارهای جانبی مثه نقاشی و باشگاه باید در کنار هدف اصلیت باشن، یعنی اگه میخوای دکتری بخونی شاید لازم باشه یه مدت تعطیل کنی هر چیز دیگه ای و
بشین برای اینده ات تلاش کن وگرنه تا اخر عمر همین نارضایتی و داری
ببین من سالها پیش فهمیدم هیچ کس چز خودم دغدغه زندگی ه من و نداره، پس از همه دست شستم فقط رو‌خدودم و توانایی های خودم تمرکز کردم، بابتش هم کم سختی نکشیدم که شاید خیلی های دیگه بودن تحمل نمیکردن
درست میگین ... فعلا تو ذهنم هستن ولی اصلی نیستن چون معلوم نیست باهاش بتونم به چیزی برسم یا بلد بشم
ولی دکترا و کودک مهمن . باید خودمو بالا بکشم و هدفی و کاری برا خودم کنم تا زنده ام حتی به روز
خدا قوت بهتون ... آفرین که الان به خودت افتخار می کنی . تلاشت ستودنیه . لطفا دعا کنید منم مثل شما برسم به چیزی
آره داشتم ولی دیگه ندارم ... البته باید تقویتش کنم و بتونم کمی از این روزا فاصله بگیرم . اینطوری برام زندگی سختیه
هپین که تلاش کردی و موفقی به صحبت خودت کافیه . مهم خال خودته
بخش دیشب خوابم برد و جواب ندادم
