من میدونم دختر خاله م چند سال گذشته چقدر سختی کشید و زندگیشو با چنگ و دندون نگه داشت بخاطر یه سری مشکلات تو زندگیش اما بچه هاشو رها نکرد امروز استوریشو دیدم.پسرش پزشکی دانشگاه تهران قبول شده از ته قلبم خوشحالم انگار که بچه ی خودم قبول شده و اینقدر انگیزه گرفتم که با تمام سختیهای زندگیم هرگز بخاطر خودم بچه هامو رها نکنم و مانع موفقیتشون نشم اینو بهش میگن فداکاری مادرانه
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
عزیزم شما خودت کنکوری هستی ،بابد متوجه بشی از هفت ونیم تا سه تو مدرسه هست پس نمیشه هم تو مدرسه هفت هشت ساعت بخونه هم تو خونه ده ساعت اینطوری میشه روزی 18ساعت که غیر ممکن هست،وقتی میگیم روزی ده ساعت یعنی زمانی که تو مدرسه نباشه
اینطوری که۱۵ساعت میشه بعدم مدارس دولتی که اصلا تکلیف نمیدن منم اگه میخونم همش تکالیف تستی که دبیر ها ...
تو یک روستا که من میشناسم پنح نفر پزشکی آوردن پارسال ،چهارتا پزشک داریم تو دولتی خوندن دوتا دانشگاه تهران،یکی همدان ، یکی قم،ماما وپرستار هم داریم تو دولتی خوندن بدون سهمیه هم هستن،وند تا غیر انتفاعی هم داشتیم چند ساله پشت کنکور هستن هنوز،اکر خودش اراده کنه قبول میشه تنها دغدغه ی من این سهمیه ای ها هستن که حق بچه های ما رو ضایع میکنن اگر اونا نباشن مدرسه دولتی و غیر انتفاعی مهم نیست