من مسابقه داشتم امروز،خسته و کوفته از صبح فقط منتظر بودم بیام خونه غذا بخورم عدسی داریم نونم تموم شده نونوایی باز نیست،پولم ندارم دیروز یکی از دوستام نیاز به پول بود خیلی قرض دادم بهش،حالا بدون پول موندم بخوام سفارش بدم اعضای خانواده هم نیستن،حرف میزدیم با هم یهو گفتم گرسنمه و این حرفا عکس یه سینی بزرگ به شوخی فرستادم براش،اولش شوخی کردیم بعد گفت اینو کدوم رستوران داره بگیرم برات آدرس دقیق بفرست و آف شده بعد این پیامش،این وسط موندم بگم نمیخواد مرسی یا آدرس پلاک و اینا رو بدم بهش کوچه رو میدونه و راه دوره اینجا نیست،حس میکنم زشته خیلی رک بگم آره
عزیزِ من، برخی آدمها هستند که اندوههای بزرگی هم دارند اما هنوز زندگی میکنند و لبخند میزنند. اندوه تو تا چه حد بزرگ است که حتی لبخند هم نمیزنی؟
الان که دارم اینو برات مینویسم، کاملاً رایگانه، ولی واقعاً نمیدونم تا کی رایگان بمونه! من و دخترم بدون حتی یه ریال هزینه، یه ویزیت آنلاین از متخصص حرفهای گرفتیم. کامل بدنمون رو آنالیز کرد، تکتک مشکلات رو گفت و راهحل داد.
خودم کمر و گردنم خیلی مشکل داشت، دخترم هم پای ضربدری و قوزپشتی داشت… و باورت میشه؟ همهش رو درست کردیم!
تو فضای مجازی خیلی سو تفاهم ایجاد میشه و هر کسی با لحن خودش نظر میده و دیگری با لحن خودش نظر رو میخونه و سلیقه ها و فرهنگها فرسخ ها متفاوته اگه سوتفاهمی پیش اومده و امد همدیگه رو ببخشیم .