من‌خودمو میگم.هرروزم‌ناراحتم.گریه‌میکنم.انگرا ی حسی درونم.بخدا نمیدونم‌چیه.خیلیم‌دوسش دارم‌بهترین‌چیزا‌میگیرم‌براش.ولی نمیتونم‌دوسش داشته باشم.مثلا‌محبت‌میخاد سرسری میگیرم.
بخدا دست خودم‌نیست.
باردارم‌هستم.حساس شدم کلا بهش.وقتی میخابه گریه‌میکنم.
بیداره اذیتم‌میکنه.همش‌وسایلش میریزه جم نمیکنخ
انگار ی حسی درونمه
بخدا دست خودم‌نیست.من‌خسلی دوسش دارم.بهترین‌مدرسه و کلاس میره.ولی همیشه میگه‌تومنو دوس نداری
قبل از بارداری هم اینطوری بودی باهاش؟
شما اینجوری
یکی ام مثل من دلش پر میزنع واسه حس قشنگ مادری
چون پدر زحمت همکاری نمیکشه بچه با مادر تنها میمونه خسته میشه
برای شماهم همینطوره؟
افسردگی بعد زایمان نداشتی سرش؟
اذيت نميكنه
ميخواد توجهت رو ببينه
ميگن بچه ها ترجيح ميدن مامانشون بزنتشون اما نديده نگيره اونارو!!!
خيلي گناه دارن
شما يا برو مشاوره يا از چت جي پي تي كمك بگير
همش بخاطر بارداریه احتمالا روی بو و..هم حساس شدی انرژی هم نداره بدنت و زود خسته و ضعیف میشی صبر وتحملت کم شده
تو بارداری این حالات طبیعی
بهتر هست با مشاور صحبت کنید که به طفل معصوم از لحاظ روحی ضربه وارد نشه...
این خیلی بده که اون متوجه شده دوسش نداری
خیلی آسیب زننده اس اگه حتی یه ذره برات مهمه برو مشاوره درستش کن این جریانو هر چه سریعتر
