این جمله رو چند بار شنیدی؟
احتمالن خیلی.
تو خانواده‌های ما هنوز وقتی اسم «روانشناس کودک» میاد، اغلب یه گارد شدید و عجیب غریب می‌گیرن.
ولی واقعیت اینه که روانشناس قرار نیست بچه‌تو قضاوت کنه یا براش برچسب بزنه.
روانشناس قراره از ذهن و احساس بچه مراقبت کنه.
و اما این نکته که: چه موقع باید بچه‌م رو ببَرم؟
وقتی گوشه‌گیر یا پرخاشگر میشه
وقتی شب‌ها کابوس می‌بینه یا شب‌ادراری داره
وقتی اضطراب جدایی داره و نمی‌تونه بدون مامان دوام بیاره
وقتی تو مدرسه تمرکز نداره یا از دوست پیدا کردن فراریه
یا حتی وقتی فقط حس می‌کنی یه چیزی تو دلش هست ولی نمی‌گه...
اینا یعنی وقتشه یه متخصص آروم و باهوش کنارش باشه.
همون‌طور که برای تب و سرفه می‌بریش دکتر، برای دل و ذهنش هم باید مراقب باشی.
مشکل ما اینه که هنوز فکر می‌کنیم مراجعه به روانشناس یعنی اعتراف به ضعف.
در حالی که دقیقن برعکسه.
این یعنی داری قوی‌ترین قدم رو برای سلامت روان بچه‌ت برمی‌داری 💪
بیایم نسل بعد رو طوری بزرگ کنیم که از گفتن «دارم با روانشناسم حرف می‌زنم» خجالت نکشه،
بلکه بهش افتخار کنه. :)
