یه فامیل داشتیم از همسرش طلاق گرفته بود به خاطر دخالت های مادرشوهرش چیه بچه پسر داشت
که این بچه‌پسره به مادربزرگش (ننه زهرا) خیلی نزدیک بوده تاجایی که اونو مادر خودش میدیده و هی مامانی زهرا مامانی زهرا از دهنش نمیفتاده
این پسر بچه از مادر خودش دور بود
مادره هم براش مهم نبود و انگار پسره رو دوست نداشت
یه مادر ذاتا دوست داره بچش جذب خودش بشه تو مشتش باشه
به خاطر همین من این چیزا رو دیدم تو فامیلامون. از بچه پسر زده شدم
اما دخمل رو میپرستم
خب شما هنوز خیلی بچه ای که حتی بچه هارو هم مورد قضاوت قرار میدی و نگاه صفر و صدی داری
عجب دلیل جالبی!
اتفاقا پسرا مامانی هستن...اون بچه فامیلتون شرایطش فرق داشته
وا چه ربطی داره بچه ادم عزیزه مگه جنسیتش مهمه چه حرفهایی میزنید
دختر خوبه پسر بله قربان گوی زنش میشه
الان کدوق قسمتش دقیقا باعت تنفر نسبت به پسرا شد؟ به نظرم شما خودت هنوز به بلوغ نرسیدی ممکنه یه کیس دیگه باعث نفرتت نسبت به دخترا شه
اینی که تو نوشتی عزیزن باید از مادرا زده بشی که اینقدر بی عاطفه بوده بچش براش مهم نبوده و خودت گفتی رهاش کرده
مادرشوهره حتما به بچه محبت کرده که بچه دوستش داره دخترم بود همین بود
استدلالت خنده دار بود
ولی مواظب باش دخملت!!!!یه وقتی مثل پسر اون بنده خدا نشه
خب بنظرت وقتی مهری از مادر ندیده چطور جذبش بشه..تو چندبار ب گربه خیابونی غذا بده اگه جذبت نشد بیا منو جر بده
