یه سوالی بپرسم؟,
اونایی که تو جنگ۱۲روزه حامله بودین،ازچیزی نمی‌ترسیدین
من بچه کوچیک دارم خودمو داشتم خراب میکردم.
اینایی که الان نزدیک زایمانتونه یا باردار بودین چ حس و حالی داشتید
البته من شب ها تنهام یخوردع شاید بیشتر از یخوردع ترسوترم از بقیه
ترس جون بچمو داشتم
مرگ هرانسانی زمان مشخصی داره اگرزمانش نباشه اتفاقی نمیافته من فکرم اینجوربوداسترس داشتم ولی ترس جون نه
راستش من انگار که قرص خواب میخوردم خوابم سنگین شده بود ،چند شب من متوجه نشدم ولی همسرم چرا میگفت تو نفهمیدی دیشب منم بیدارت نکردم
بعضی شبام میفهمیدم ولی شوهرم که پیشم بود ترس نداشتم
من همش باهاش صحبت میکردم و میگفتم ببخشید که دارم تو این شرایط به دنیات میارم. واسه یه ماه بعدش وقت اکوی قلب جنین داشتم هی به شوهرم میگفتم چزور میخوایم بریم وسط تهران؟ زایمانم چطور میشه؟ شوهرم هی میگفت نگران نباش تا اون موقع جنگ تمومه ولی من اصلا باورم نمیشد
روزی که گفتن آتش بس ده از خوشحالی گریه میکردم
مادر نشدم ولی خدا مراقب اون خانوم باردار و فرشته توی شکمش هست قطعاااا
ترس نداره چون هرکسی جونش براش شیرینه
همه بنظرم اون ترس و استرس و نگرانی داشتیم من میخواستم آی وی اف کنم انجام ندادم و گفتم چه بهتر که انجام ندادم تو اون شرایط ولی بعدش انجام دادم و الان باردارم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
37 ثانیه پیش
50 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
