دل اگر تنها شدی آواره‌ای گریان مشو
از ترس تنها ماندنت سر بار این و آن مشو
سرمای تنهایی به از گرمای دست ناکسان
صد سال تنها باش و گرم از ناجوانمردان مشو.
رنج خَمیدن به من آموخت خمیدن خطاست
روز و شب دائم سوال از خویش پرسیدن خطاست
مثل مردم بی‌تفاوت باش و چشمت را ببند
ساده دل در سرزمین کورها دیدن خطاست
تا که می‌رنجیدم آهنگ زود رنجی می‌زدند
زود رنجیدن روا و زود رنجیدن خطاست
مثل باران بودم و این روزها فهمیده‌ام
در کویر خشک و بی حاصل باریدن خطاست
تن آدمی شريف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیبا نشان آدمیت
از قیامت همه ترسند و من آنجا شادم
به امیدی که در آن واقعه دیداری هست🖤🖤
آنکه دوست دارمت اما ندارمت
جایت همیشه در قلب من درد میکند 🖤🥀
خیلی غم انگیزه نه ؟
خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من میکنم افشردن جان است
دلم دردی که دارد با که گوید
گنه خود کرد تاوان از که جوی
د
دَر هَیاهویِ جَهاٰنِ پُرصِداٰ
دَر خَلوَتِ کُنجِ دَرونَمْ
جاٰ خوش میکُنَمْ
خود راٰ دَرمیاٰنِ آبیْ و اَبریشَمَشْ
دَرمیاٰنِ بوسهِ ماٰدَرِ نورْ
طَلاٰیی و غَرق میکُنمْ
هَمه مَردُماٰنْ عُمر راٰ گُذر میکُنندْ
مَن اَماٰ عُمرَم را تَماشاٰ میکُنمْ
یکی از همکلاسیام شعر اینا دوست داشت بعد میشست با صدای بلند می‌خوند و فک میکرد صدا و شعراش خیلی قشنگن خداروشکر از دستش خلاص شدم، یاد اون افتادم😁
زندگی آب روانی است، روان می گذرد
هر چه تقدیر من و توست، همان می گذرد
دلا نزد کسی بنشین که از دردت خبر دارد
از صدای گذر آب چنان فهمیدم
تند تر از آب روان عمر گران میگذرد
زندگی را نفسی ارزش غم خوردن نیست
امیدوارم آنقدر سیر بخندی تا ندانی غم چیست🥲🥲
