سلام
من همیشه سعی مییکنم نسبت به هرچیزی اول نیمه پر لیوانو ببینم، خوشبین باشم
اما مادرم اینطور نیست و واقعا نسبت به ار مسئله ایی به بعد منفیش بیشتر فکر میکنه ، حساسه و بعضی اوقات مشکوک
این رفتارش داره رو منم تاثیر میذاره و همیشه بهم میگه انقدر ساده نباش😕
بنظرتون رفتارم اشتباهه؟
مادرم همیشه با این افکار منفیش هم اعصاب خودشو و اطرافیانشو خورد میکنه
کارتو بهتره
شما درست میگه ولی محتاط رفتار کن
ببین انسان های بدبین یه زمانی از خوشبینی شون ضربه خوردن!
باید باهوش و عاقل باشی
منم پدر مادرم واسه مردم خیلی بدبین بودن بعد بدترین ضربه هارو از همین خودی ها و خواهر برادراشون خوردن با اینکه من یه عالم بهشون هشدار میدادم اینا خطرناکن
هم آره هم نه
ببین نمیدونم چجوری بگم ، مادرم بخاطر این رفتارش که بدبین هست یکم باعث میشه از افراد خرده بگیره بعد میره پیش بقیه هم میگه بعضی اوقات و هزارتا مشکل دیگه که باعث میشه از همه دور باشیم
میدونی مادرم حواسش جمعه گاهی و اکثرا نیمه خالیشو میبینه
ولی از طرف دیگه خیلی دلسوزه ، نمیتونه ممحبت نکنه حتی نسبت به اونایی که ازشون ضربه های بدی خورده
نمیتونم کنترلش کنم فقط با قطع رابطه تونستن بهتر شه
منم مثل تو بودم و کلا معتقد بودم(دنیا و آدمهاش زیبان) و اصل بر خوب بودن ادمهاست، مگر اینکه خلافش ثابت بشه!!! زندگی م پراز آرامش بود و همه چیز برام زیبا بود و زشتی های زندگی برام زودگذر بود (خیلی از دوستهام میگفتن تو مثل سیب زمینی هستی و هیچ چیز بهت استرس نمیده و از هیچی ناراحت نمیشی)
گذشت تا اینکه با ادمی ازدواج کردم که برخلاف من به ادم و عالم مشکوک و بدبینه، از نظرش همه آدمها بد هستن مگر اینکه خلافش ثابت شه! این اخلاقش تا حدودی روی منم تاثیر گذاشته؛ الان دیگه مثل گذشته ارامش ندارم؛ مدام بهم تذکر میده انقدر به ادمها نزدیک نشو...یه روزی یه جایی ضربه شون رو بهت میزنن! (البته خیلی از جاها هم درست گفته ؛میدونم ادمهای اطرافم واقعا تغییر کردن و دیگه مثل سابق مهربون و یکرنگ نیستن!ضربه هایی از کسایی خوردم که بیشترین محبت و فداکاری رو نسبت به اونها داشتم!!!!اما ایکاش من همون دختر ساده ای بودم که همه رو خوب میدیدم و همه رو دوست داشتم؛ اونجوری خودم آرامش داشتم حتی اگر دیگران از اخلاقم سواستفاده می‌کردند 🥹
چقدر با خوندن پستتون احساس کردم شما منین.
واقعا ساده بودن گذشتمو ترجیح میدم به رفتار الانم ... آرامش از آدم سلب میشه. من قبلا خیلی به خودم اهمیت میدادم ، به بقیه احترام و محبت میکردم الان رفتار مادرم یکم رو من تاثیر گذاشته و تغییر اطرافیانم با خانواده مون باعث این موضوع شده ...
دارم سعی میکنم خوشبین بشم دوباره
دنیا ارزش اینو نداره که نسبت به همه چی بدبین باشی و زندگیتو به کام خودت و بقیه تلخ کنی
اره واقعا منم دلم میخواد ولی فکر نکنم دوباره بتونیم برگردیم به اون حالت قبل😞 من سعی میکنم بچه م رو مثل خود سابقم تربیت کنم ،که همه رو دوست داشته باشه و بدون چشمداشت به همه کمک کنه ولی علنا میبینم مادرها دارن بچه هاشون رو برخلاف این تربیت میکنن و گاهی فکر میکنم بچه من با این تربیت تو آینده دچار مشکلات فراوانی خواهد شد!
یه مثال ساده بزنم؛ من مدام به بچه م میگم تو مدرسه،پارک و جاهای عمومی خوراکی هاشو با بچه های دیگه تقسیم کنه؛ اما علنا میبینم مادر جلوی مدرسه یا تو پارک بلند به بچه ش میگه خوراکی هاتو خودت بخور به کسی ندی!!!
خودم تو تعارض موندم
