سلام میشه اگر تجربه ای دارید بگید
من زندگی خیلی خیلی سختی داشتم و از کودکی همیشه تنها بودم از بجگیم چیزی جز مورد تحقیر قرار گرفتن و تنها بودن و کتک و فقر یادم نمیاد
و اینکه من هیچ وقت هیچ کسی رو نداشتم باهاش درد و دل کنم همیشه تنها گریه کردم هیچ وقت تو زندگیم حتی یک بارم یکی نبود بغلش کنم گریه کنم یا مشکلم رو بگم برای همین الان دیگه نمیتونم راجب غم و غصه هام با کسی حرف بزنم. هیچ وقت نتونستم درد و دل کنم و این چند وقت افسردگیم به اوجش رسیده
چندین ماه هست از خونه بیرون نرفتم اصلا حوصله ندارم
با مامانم بحث میکنم الکی دعواش میکنم بعد همونجا گریه میکنم میگم منو ببخش
