خیلی حسودیم به خانم هایی که در دهه های ۷۰ ، ۸۰ و اوایل ۹۰ به موقع و در سن پایین ازدواج کردن و بچه دار شدن
اکثرشون رفاه کامل رو تجربه کردن و یه زندگی اروم و بی استرس داشتن
جهیزیه شون همه وسایل خارجی اصل بوده ، کار کردن براشون بی معنی بوده و تنها دغدغه شون این بوده که ناهار امروز با گوشت مرغ باشه یا گوشت گوسفند
مسافرت و تفریح شون همیشه به راه بود ،
با اندکی پس انداز و وام های کوچیک صاحب خونه و ماشین و طلا میشدن
برای تنوع و تفریح خرید پوشاک انجام میدادن نه بر اساس نیاز و لازم داشتن
الانم هیچ درکی از شرایط دختر های جوون ندارن و ما رو ادم های عصبی و پرخاشگر و وحشی میبینن و مدام از ما ایراد میگیرن
کاش بشه فقط یه ذره از رفاه و راحتی که اونا تجربه کردن رو ما هم تجربه کنیم